Zaterdag 16 juni 2012

Zo de eerste kuurdag is achter de rug. Marnix heeft goed geslapen en Jur, naar omstandigheden ook. In het Ronald McDonaldhuis heb ik eigenlijk alleen maar liggen woelen. Geeft niks, thuis slaap ik wel weer bij.
Olav gaf gisteravond aan dat hij dacht dat een van de babies ook een hersentumor heeft, als wij het erover hebben dat baby B dezelfde aandoening als Marnix heeft. Pijnlijk, maar oh zo begrijpelijk. Olav en ik hebben lang gepraat. Dingen waarvan wij niet denken dat ze hem bezighouden, spelen voor hem een grote rol in zijn gedachten. Ik ben heel blij dat hij in staat is zich te uiten zoals hij doet. Erg belangrijk wil je staande blijven, maar dat weet hij nog niet.

Vandaag gaat Olav logeren bij zijn neef. Altijd een succes. Die twee kunnen het erg goed met elkaar vinden en we vinden het belangrijk dat Olav het ook naar zijn zin heeft. Dus aan het einde van de morgen breng ik hem weg. Bij binnenkomst is hij mij eigenlijk al vergeten.

Als ik terugkom in het ziekenhuis gaat Jur even een eind hardlopen. Dat helpt hem enorm om zijn hoofd wat te legen en te ordenen. Inmiddels is er ook visite gekomen en er komt nog meer. Erg gezellig en broodnodig.
We eten uiteindelijk met zijn allen op de afdeling. De visite haalt wat beneden in de hal en wij eten van de culinaire kunsten van een vriend. Het smaakt geweldig!

Marnix is de hele dag door wat wispelturig en kan dat gedrag met volume kracht bijzetten. Af en toe moeten we hem echt even terugfluiten en corrigeren want hij maakt er geregeld een potje van. Ook dat laat hij zich welgevallen. Hij heeft grenzen nodig, als ieder kind.

We kijken terug op een geslaagde dag. Ondanks de onzekerheden waar we mee geconfronteerd worden. Voor nu ligt de focus op deze kuur en daarna zien we wel weer.