Zondag 12 mei 2013 Moederdag

De eerste moederdag zonder Marnix, met de tweeling.
Olav verrast me met een ontbijt. Niet op bed vanwege kruimels. Gezellig met elkaar aan tafel. Daar geniet ik van.

Voor ons geen eigen moeders om te bezoeken. En toch gaan we op pad. Een AMC moeder met wiens dochter het, binnen de context, goed gaat heeft iets geregeld voor de moeders in het AMC op een paar kinderafdelingen. Jur heeft aangeboden mee te gaan uitdelen en ik ga mee.

Eigenlijk uit puur egoïsme. Het vertrek van de afdeling van ons was net zo plotseling als de aankomst. En dat terwijl je tien maanden lang heel veel hebt gedeeld met alle mensen daar. We zijn altijd heel goed opgevangen en geholpen daar, dus de emotie die aan de afdeling kleeft is toch wel een positieve. Als Marnix daar overleden zou zijn zou ik er wellicht anders tegen aan kijken maar dat is niet het geval.

We zijn er met het hele gezin. De tweeling wordt bewonderd en we praten intensief met het verplegend personeel. Het is helend om deze mensen weer te zien. Ook zij hebben ieder voor zich een herinnering aan Marnix.
Mijn blog wordt ook daar gelezen merk ik.

In de speelkamer zit ik tegen over een meisje van zes jaar oud. Ze heeft leukemie met complicaties. Natuurlijk. De behandeling laat zijn sporen bij haar na.
Door de medicatie die ze krijgt zit ze eigenlijk zichzelf in de weg en ze is niet vrolijk. Heel erg begrijpelijk. Ik wil haar graag iets bieden maar weet slecht wat. Ze hoeft niet leuk te doen, beleefd te zijn en overal op te reageren. Maar ik weet uit ervaring dat het leven leuker is als je lacht.
Als ik haar vraag of ze baby's leuk vindt kijkt ze me aan met een paar schitterende ogen. Wimpers die de lucht verplaatsen, zo lang.
Ja, ze vindt baby's leuk. Laat ik er nou twee bij me hebben. Dus eerst Arthur op schoot. Zij geniet en Arthur merkbaar ook.
Later op haar kamer kom ik Victor brengen. Ook al is hij moe, hij zit prima bij haar. Als ik haar vraag wat ze leuker vindt: de konijnen die wel eens langskomen of de baby's, is haar antwoord duidelijk: de baby's.

Deze moederdag zag er op papier niet leuk uit. Maar door de invulling die wij eraan hebben kunnen en mogen geven is het in de praktijk een succes geworden.

Lieve Evi,
Je hebt mijn hart gestolen. Ik vind je ronduit geweldig. Als het mag wil ik graag nog eens bij je langskomen. Met Arthur en Victor uiteraard.
Een high five voor jou!