Vrijdag 30 maart 2012

De Efteling!
Tegen onze verwachting in slapen de jongens tot de gewone tijd. Dus rond half acht zijn we beneden. Marnix maakt geen al te beste indruk. Hangerig en nog moe. We besluiten om wel te gaan. Misschien slaapt hij in de auto nog wat bij.
Om acht uur sta ik eieren te bakken en broodjes te smeren om mee te nemen. Voorpret.
Uiteindelijk zitten we om kwart voor tien in de auto op weg naar Kaatsheuvel. Jeetje wat is dat lang geleden. En wat staat het vast op de weg. Het mag de pret niet drukken, we sluiten achteraan. Wij denken alvast ter voorbereiding op vandaag. De Efteling is toch altijd druk.
Marnix slaapt als een blok tijdens de reis.

Als we aankomen kijken de jongens hun ogen uit. Alleen de kassa's zijn al indrukwekkend. Het is wel koud buiten, daar hebben we ons een beetje op verkeken. Voor Marnix hebben we een deken mee. Anders koelt hij wel heel hard af in zijn kinderwagen.
De eerste atractie die we tegen komen is de pagode. De oosterse tempel die tot 45 meter hoogte stijgt. Op internet vond Olav het een gaaf ding. In het echt ook maar hij wilde er niet in. Alleen kijken. Olav blijkt niet zo'n waaghals te zijn. Dat geeft helemaal niks. We gaan ervoor het allemaal leuk te hebben en gelukkig zijn wij ook niet van die snelheidsduivels. Marnix heeft inmiddels het treinspoor ontdenkt en wil perse in de trein. Die gaan we dus opzoeken. Een leuke stoomtrein rijdt er door het park. Terwijl we daarnaar op zoek zijn komen we al een atractie tegen waar Marnix in kan. Ronddraaiende bootjes. Olav wil niet. Ik geloof dat hij het eng vindt. Dus hij blijft kijken met Jur.
Marnix trekt redelijk vlot bij. Hij heeft het erg naar zijn zin in het park en blijkt een grotere waaghals dan zijn broer. Als Marnix iets interessants ziet geeft hij duidelijk aan dat hij erin wil. Als hij er dan inzit en het blijkt niet leuk te zijn, wil hij eruit. Pech voor hem. Stoppen is niet zo makkelijk. Het gebeurt maar twee keer. En het is geen groot drama. Uiteindelijk gaan we drie keer in het Carnaval Festival, twee keer in de Droomvlucht (de tweede keer valt hij in slaap) en twee keer in Monsieur Cannibal. De jongens hebben het vreselijk naar hun zin en Jur en ik genieten ook met volle teugen. Wat is het leuk om met de jongens naar een pretpark te gaan.

Op terugweg in de auto kunnen ze hun oogjes nog twaalf minuten openhouden. Daarna diep in slaap met snurken tot we thuis zijn. Daar eten we patatjes en sluiten we dag gezellig af. Het was super!
Gulle gevers van de kaarten; Heel erg bedankt!!!

Ik ontvang telefoon van de oncoloog en voer het gesprek met op de achtergrond het geluid van de Python. Marnix is in aplasie. Zijn Hb is nog acceptabel, maar kan nog zakken. Hij zit een 0.4 van een bloedtransfusie af, dus het loont wel de moeite zijn gedrag goed in de gaten te blijven houden. Verder zijn de gehaltes kalium en natrium goed. Het voelt fijn te kunnen zeggen dat Marnix het zo goed doet. We merken echt niet dat hij chemo heeft gekregen. Alleen de hoeveelheid baluwe plekken is opvallend. Dat ziet er vooral op zijn benen dramatisch uit. Het doet hem gelukkig geen pijn.

Net na binnenkomst

In de draaimolen

In de trein