Al een poosje gaat het niet goed met een vriendin van mij. Relatieproblemen.
En met een poosje bedoel ik eigenlijk al sinds eind juli. Voor ons staat eind juli voor het begin van het einde voor Marnix. Toen verslechterde de situatie bijna met de dag en moest de tweede Omaya geplaatst worden en volgde de ene opname na de andere omdat de druk in zijn hoofd steeds zo hoog opliep.
Helaas heb ik deze vriendin niet bij kunnen staan zoals ik anders gedaan zou hebben. De grootse en dramatische gebeurtenissen volgden elkaar in rap tempo op. Daar ging al mijn energie in zitten. Begrijpelijk.
De relatieproblemen spelen nog steeds. Nu ben ik in staat om gericht te luisteren en aandacht te hebben. Het doet me verdriet te weten wat er daar gebeurd is en wat er nog steeds speelt. Voor haar en ook voor mij betekent het veel dat ik nu mijn blikveld kan verleggen naar buiten ons huis.
Het haalt voor mij de aandacht van mijn eigen situatie en geeft mij het gevoel weer nuttig te zijn in het sociale leven.
Het benadrukt wederom dat het belangrijk is om er te zijn voor iemand. Zonder ongevraagde adviezen, zonder veroordeling, gewoon luisteren en er zijn. Dat heb ik in de afgelopen maanden zelf ervaren en ik kan het nu voor een dierbare betekenen.
Langzaamaan pak ik het "normale" leven weer op. Ik ben er echt een jaar uitgeweest. Er is heel veel langs me heengegaan. Of ik er veel aan gemist heb weet ik niet. Op specifieke punten wel. Maar globaal gezien denk ik dat het om het even is. Het laat zich niet meer overdoen dus hoef ik er verder ook niet over in te zitten.
Wat fijn dat je daar de ruimte voor voelt. En wederom erg bijzonder hoe berustend je overkomt. De ziekte van Marnix en zijn overlijden is natuurlijk ook niet anders dan dat het is, maar om daar mee te leven en het te laten zijn in plaats van ertegen te vechten... vind ik bijzonder knap.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je er kan zijn voor je vrienden. En fijn dat zij er zijn voor jou/jullie. Jullie hebben ze nodig!
ik denk iedere dag aan jullie, brand een kaarsje. . .
BeantwoordenVerwijderenje bent een goede vriendin, dat lees ik weer uit je verhaal.
je kunt supertrots op jezelf zijn. . . liefs angie, rotterdam
Elke x weer lees ik mee, om te weten hoe het met jou is, olav, Jur en de tweeling. Ik reageer niet altijd omdat ik gewoon niet weet hoe te reageren, soms is het beter niets te zeggen dan iets verkeerds te zeggen. Ik vind het heel knap dat je tijdens een moeilijke tijd (want dat is nog zo), tijd maakt voor je vriendin, om naar haar te luisteren. Dat zegt weer veel over wie je bent, een prachtmens. Heel veel liefs en diep respect, voor hoe jullie met de situatie omgaan, hoe moeilijk het ook is, jullie proberen er het beste van te maken, dat kan niet gemakkelijk zijn, vandaar mijn diep respect als vrouw, moeder maar ook als vriendin.
BeantwoordenVerwijderenMag ik me hier helemaal bij aansluiten.. Prachtig verwoord!!
Verwijderen