donderdag 27 september 2012

Woensdag 26 september 2012

Vannacht heb ik eindelijk redelijk geslapen. Jur laat me lekker liggen en pas rond half tien word ik goed wakker.
Ik was er heel erg aan toe. En na een nacht redelijk goed slapen ziet de dag er ook vriendelijker uit. Ik ben dan mentaal ook weerbaarder.

's Middags komt mijn zus met haar zoon. Het is fijn. Gewoon gezellig. En dat terwijl we ook over Marnix praten. Hoe het nu gaat en hoe we terugkijken op de afgelopen week.
Vandaag is het twee weken geleden dat Marnix overleed. Elke nacht droom ik van hem. De ene keer minder heftig dan de andere keer.
De laatste zes dagen van zijn leven blijven aan me voorbij trekken. Hoe dramatisch die dagen ook geweest zijn, we staan achter de beslissingen die toen genomen zijn en zijn van mening dat er alles aan gedaan is om het lijden van Marnix zo minimaal mogelijk te laten zijn.
Maar die zes dagen vergeet ik nooit meer.

Met het overlijden van Marnix hebben we de kinderkanker achter ons gelaten. Met Marnix is ook die vreselijke tumor gecremeerd. Toch zal kinderkanker altijd een deel van ons leven blijven. Latent aanwezig, niet meer actief. Maar met een gigantische impact.

Aan het einde van de dag nemen de fysieke ongemakken van de zwangerschap weer toe. Ik kan niet meer echt lekker zitten, staan al helemaal niet meer. Dus maar een beetje draaien en verzitten. Misschien ligt er wel weer een fijne nachtrust voor me. Dus maar bijtijds naar bed.

16 opmerkingen:

  1. Fijn dat je een goede nachtrust hebt gehad, dat is zo belangrijk. Dan kan je inderdaad alles iets beter hebben. Hoop dat je vannacht ook goed geslapen hebt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het blijft gewoon zo absurd oneerlijk... Zo'n klein lief ventje... Dat had nooit mogen gebeuren. En toch is het gebeurd.

    Diep respect voor hoe jullie je door deze zwarte dagen heen weten te werken!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ondanks alles vind je de kracht om ook te genieten.. Bewondering

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik zou zo graag de woorden hebben om jullie te troosten, te helpen maar ik kan de juiste woorden niet vinden. Ik wil wel zeggen dat ik ontzettend veel respect voor jullie heb. Hoe jullie omgaan met jullie verdriet, de komst van de tweeling en natuurlijk nog jullie knappe zoon Olav. Ik wens jullie zeker voor nu en de toekomst heel veel sterkte toe en dat jullie de kracht mogen krijgen om de dagen door te komen en toch weer kunnen gaan genieten van jullie kinderen met Marnix altijd bij jullie hart, hoofd en gevoel!!!!!!!! Dit Kanjertje wordt nooit vergeten. Veel liefs een dikke knuffel uit Vlaardingen.
    Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve Hera,

    Iedere dag kom ik je blog lezen...En iedere dag denk ik weer ik ga reageren....Maar iedere dag weet ik niets te zeggen...

    Jullie verlies en verdriet om jullie lieve kleine Marnix...Daar zijn geen woorden voor.......Zo intens verdrietig...

    Sterkte voor jullie allemaal!

    Ik denk aan jullie!

    X H

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik kan me alleen maar sluiten met deze gevoelens......

      x

      Verwijderen
  6. Fijn dat je eindelijk lekker hebt geslapen! Je wordt gedragen door Hem!Liefs Lidia.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Vanmorgen hoorde ik dit liedje uit Tarzan en moest aan jullie denken. Ik vind het troostrijk, hoop dat het jullie ook een beetje kan troosten...

    Kom, stop met huilen
    Alles komt wel goed
    Neem nu mijn hand
    Houd ze vast
    Ik wil je beschermen
    Tegen alles hier
    Ik ben er nu
    Huil maar niet

    Al ben je klein
    Je lijkt niet bang
    Ik zal je vriend zijn
    Je leven lang
    Onze vriendschap
    Zal blijven duren
    Want ik ben hier
    Huil maar niet

    Want jij woont in mijn hart
    Ja, jij woont in mijn hart
    Vanaf vandaag voor altijd in mijn hart
    Jij woont in mijn hart
    Van alle angst bevrijd
    Jij woont diep in mijn hart
    Altijd
    Altijd

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Iedere dag lees ik je blog, en 'k moet veel aan jullie denken. Woorden van troost heb ik niet, want hoe kan je iemand troosten die net hun lieve kindje hebben verloren?
    Ik wens jullie alleen maar veel sterkte!

    zomaar een moeder

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Afscheid nemen bestaat niet
    Ik ga wel weg maar verlaat je niet
    M'n lief je moet me geloven, al doet het pijn

    Ik wil dat je me los laat
    en dat je morgen weer verder gaat
    Maar als je eenzaam of bang bent
    zal ik er zijn

    Kom als de wind die je voelt en de regen
    Volg wat je doet als het licht van de maan
    zoek me in alles dan kom je me tegen
    Fluister mijn naam...en ik kom eraan

    Zie...wat onzichtbaar is
    Wat je gelooft is waar
    Open je ogen maar en
    dan zal ik bij je zijn
    Alles wat jij moet doen
    is mij op mijn woord geloven

    Marco Borsato
    Afscheid nemen bestaat niet

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Herkenbaar ook ik wil elke dag wel op je logjes reageren, soms kan ik wat woorden vinden maar vaak ook niet maar diep respect voor jullie!!! En dan te weten dat jullie zo in de buurt wonen... volg jullie log al behoorlijk lang en voelt bijna als een "soort van vrienden" hele aparte ervaring.
    Sterkte met ALLES.

    Knuffel van ons

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ook hier is Marnix elke dag in mijn gedachten...ik probeer dan te bedenken wat ik jullie kan zeggen om het minder erg te maken...maar vaak moet ik er alleen maar om huilen. Dit kun je niet minder erg maken...emotie wint het elke keer van het rationele denken. Het enige dat ik kan doen is hopen....hopen op een betere tijd, hopen dat jullie het verlies een plekje kunnen geven, hopen dat de komst van de tweeling voorspoed en vreugde brengt, ...
    Dikke knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
  12. lieve hera ik nu nachtdienst
    ik hoop zo dat jullie toch ondanks dit grote verlies om marnix wat altijd zal blijven ,kunnen genieten van de zwangerschap hoe moeilijk ook ,maar bovenal denk zo goed om je zelf nu heb je rust nodig
    ook voor olaf en je man
    denk goed aan je buik

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Sinds ik van je oude buurman uit biddinghuizen van jullie blog hoorde kom ik regelmatig even lezen. Echt verschrikkelijk om te lezen voor jullie en ik denk regelmatig aan jullie.
    Gisterenavond was ik weer even aan het lezen en toch kwam m'n dochter langslopen. Ze vroeg 'Wie is dat?'. Dus ik verteld. Dat is marnix, een heel dapper jongetje die erg ziek was en nu helaas is overleden.
    "Maar dat is toch zielig???" uit de mond van een kind van bijna 6 jaar . . . . . . . . dat zegt zoveel.
    Blijkbaar had het veel indruk gemaakt wat ik verteld had. Ze begon er vanmorgen weer meteen over. Goed om te weten wat een groot goed gezond zijn is.

    Fijn om te lezen dat je een nacht iets beter (of minder slecht) geslapen hebt. Hopelijk kunnen jullie het in de toekomst een plek geven.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat een sterke, lieve, krachtige, dappere, strijdlustige mama ben jij!
    Wat kun jij goed naar jezelf kijken. Elke dag is een brug die je over moet.
    Ik heb echt zoveel respect voor jullie!

    Ik leef mee, heel intens. Marnix heeft me geraakt met zijn vechtlust, zo klein en zo dapper.
    Jullie raken me ook, met je verhaal op je blog. Dank je wel dat ik op deze manier een kijkje mag nemen in je turbulente leven....ik kan alleen maar meeleven en hoop dat je deze meelevendheid kunt omzetten in kracht.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Hera, je bent een kanjer !
    Ik hoop op vele fijne nachtrusten voor jullie samen.

    Veel sterkte, voor nu, voor altijd.
    Zomaar een mama.

    BeantwoordenVerwijderen