Dinsdag 2 oktober 2012

Vannacht heb ik 7 uur geslapen en ben maar  één keer bewust wakker geweest. Olav heeft een onrustige nacht achter de rug en Jur dus ook. De grote Bumba knuffel was uit bed gevallen en daar was Olav in eerste instantie erg verdrietig om. Later kwam daar een zeer been bij. Jur is tot half drie met hem bezig geweest. Ik heb er niks van mee gekregen terwijl ik normaal bij de eerste kik van een van de kinderen wakker ben. De vermoeidheid wint het en ik slaap diep en vast. Jur laat me liggen en brengt Olav naar school.
Deze tweede nacht goed slapen heeft een positieve uitwerking op de rest van mijn dag. Minder fysieke klachten en een wat lichter gemoed.

's Middags komt ons oude buurmeisje langs. Echt een lieverd en Olav is gek met haar. Ze blijft ook gezellig eten. Ze gaat samen met Olav volgende week koken. Hij kijkt ernaar uit.
Aansluitend komen Manon en Geert langs. Dat wordt natuurlijk stoeien met Olav.

Voor het eerst in lange tijd wordt er weer in groepsverband gebreid. Voordat Marnix ziek werd was dat vaste prik. Inmiddels is de samenstelling van de groep voor een groot deel veranderd maar de gezelligheid is gebleven.
Weer een beetje proberen te raken aan wat er was doet mij erg goed. En om dan weer het breien op te pakken is de beste keus. Dat is toch mijn passie. De laatste maanden is het er niet meer van gekomen, ik had er ook totaal geen behoefte aan. De tijd was te kostbaar geworden. Nu ik vanwege de zwangerschap gedwongen ben rust te nemen brei ik mijn hoofd weer leeg. Daar kan ik mijn ei in kwijt.

Morgen is het drie weken geleden dat Marnix overleed. De dagen worden geteld door mij en ik zie er tegenop.
Als het aan mij ligt trek ik me helemaal terug en blijf in huis. Maar rationeel gezien weet ik dat binnenblijven geen optie is. Dus ga ik morgen therapeutisch koffiedrinken bij mijn zus. Ernaartoe gaan is mijn grootste drempel. Het gezelschap van mijn zus vind ik erg prettig.
We zullen zien hoe het gaat. Morgen.