Vandaag precies 37 weken zwanger. Gevoelsmatig een mijlpaal. Vanwege de stressvolle situaties die we de afgelopen maanden achter de rug hebben was de verwachting dat de baby's eerder zouden komen. Dat is gelukkig niet gebeurd. Moeder natuur regelt dit goed voor ons.
Als de baby's nu zouden komen zijn ze niet meer prematuur. Een hele geruststelling.
Vandaag is een dag zoals ik er al een paar achter de rug heb. Weinig kunnen doen vanwege de zwangerschap, vooral veel handwerken. Ik ben heel erg blij dat ik een hobby heb. Anders zouden de dagen wel heel erg lang duren.
Haken en breien helpt mij de chaos in mijn hoofd de baas te blijven. Een chaos die ik 's nachts niet onder controle heb.
Ook afgelopen nacht was weer niet zoals ik zou willen. De ene nacht droom ik positief over Marnix en de andere nacht is het heel vervelend. En die vervelende dromen maken dat ik niet zo graag naar bed ga. Die bezorgen me een angstig gevoel.
Fijn over Marnix dromen maakt dat het ontwaken hard is. Dan besef ik des te meer dat hij er niet meer is en probeer ik het gelukkige gevoel dat een droom mij bracht vast te houden. Het glipt alleen als los zand door mijn handen. Het gemis is groot. Het is dan stil in huis. En dan zie ik ook op tegen de dag. Verzetten heeft geen zin, ik neem het zoals het komt.
Het overheersende verdrietige gevoel van de afgelopen dagen is wat afgezwakt. Misschien omdat ik me er niet meer tegen verzet.
Ik blijf hopen op een redelijke nachtrust.
Je neemt het zoals het komt........respect! Kaarsje brand en ingedachten een dikke knuffel. Debby
BeantwoordenVerwijderenDe tweeling 37 weken, een geruststelling, fijn, eindelijk eens gerust gesteld te worden, na al die tegenslagen en het grote verdriet wat daarna volgde. Nu gaan de twee mannetjes samen trappelend verder naar de 38 weken, nog lekker knus samen onder moeders groot, liefdevolle hart.
BeantwoordenVerwijderenHopelijk weer een beetje kunnen slapen met fijne dromen over Marnix, ik gun het je zo !
Sterkte voor deze dag die weer komen gaat.
Zomaar een mama.
Wat gaan jullie toch door een moeilijke periode heen. Ik heb heel veel bewondering voor jullie hoe jullie je hier doorheen slaan en hoe je alles op papier zet.
BeantwoordenVerwijderenFijn om te lezen dat de zwangerschap goed verloopt en dat het met de babies goed gaat. Ik blijf met jullie meelezen
liefs Suzanne
Wat een mijlpaal dat je zwangerschap nu zo ver is! Fijn dat die zorgen jullie buiten alle ellende wel bespaard blijven.
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt me vreselijk veel pijn doen, elke ochtend weer, Marnix is hier niet meer. Wat een gemis voor jullie ouders en zijn broertje olav. Gaat het goed met Olav, zijn sokken zijn vast allang af zo te lezen in je blog! Het is zeker zo fijn als je iets hebt waarmee je de tijd prettiger doorkomt.
Ik heb het al heel vaak gezegt, maar toch weer heel veel sterkte en omarm elkaar, praat met elkaar.
Liefs
sterke mama, wat is het leven hard. en wat probeer jij het leven te nemen zoals het is.
BeantwoordenVerwijderenwat een vechter. ik wens je alle kracht, samen met je gezin, om meer lichtpuntjes te mogen ervaren met Marnix uiteraard meedragend in je hart.
xx
Lieve Hera en familie,
BeantwoordenVerwijderenWat een mijlpaal, 37 weken zwanger! Ben heel blij voor jullie!
Denken heel vaak aan jullie, wat is het leven toch hard, je ene kind moeten verliezen en binnenkort 2 kindjes verwelkomen maar wat doen jullie het goed!!!
Dikke knuffel vanuit Brabant.
Lieve Hera, Jur, Olav, tweeling en in gedachten jullie kanjer Marnix.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn om te lezen dat je zoveel ontspanning haalt uit het haken en breien. Ik weet uit eigen ervaring hoe leuk het is om iets onder je handen te zien ontstaan. Jullie kanjer Marnix is in de harten van veel mensen gekropen om daar een lichtje te ontsteken voor alle kanjerkinderen. Ik wens jou veel mooie dromen over Marnix en heel veel sterkte met de laatste loodjes van je zwangerschap.
Dikke knuffel uit Assen.
Lieve Marnix,
BeantwoordenVerwijderenBinnenkort worden je broertjes geboren.
Papa en Mama hebben dan 4 kindertjes.
Drie om voor te zorgen en één om te koesteren,
maar altijd vier om ontzettend veel van te houden.
Lief mannetje, jij zal voortleven in Olav en je broertjes.
Jij zal altijd aanwezig zijn en nooit worden vergeten!
Geef je Mama, Papa en Olav veel moed, kracht en sterkte
vanuit het Land Van beter zijn? Ze hebben je nodig Lieverd.
XXX
diep respect Hera,
BeantwoordenVerwijderenik ken je niet maar wat ben je veel in mn gedachten, wat zitten dr tranen vaak hoog bij me als ik die foto re-boven zie! wat moeten jullie toch veel verwerken, ik vind het zo ontzettend erg voor jullie!!!
heel veel sterkte toegewenst in deze o zo moeilijke/onbegrijpelijke weg!!!
Elke dag weer lees ik je blog. Jullie blijven maar in mijn gedachten, elke dag denk ik weer aan Marnix. Wat moet het moeilijk zijn om heen en weer geslingerd te worden. Twee nieuwe levens in je buik en Marnix constant in je gedachten en dromen. Het is gewoon onvoorstelbaar. Maar jullie doen het goed, wat zijn jullie sterk ! Ik heb echt veel respect voor jullie. Hou vol en zorg goed voor mekaar.
BeantwoordenVerwijderenEen tweeling mama