Vandaag op controle bij de gynaecoloog. Een snelle echo leert ons dat het goed gaat met de baby's. Er is nog ruim voldoende vruchtwater en baby B heeft zich nog weten te draaien. Een prestatie aangezien ik ruim 37 weken zwanger ben.
De gynaecoloog windt er verder geen doekjes om en zet alles in gang om een keizersnede te plannen.
Dus gaan wij met een stapel papieren op weg naar het opnamebureau in het ziekenhuis. Er wordt ons uitgelegd waar het is: in de gang op weg naar de kinderverpleegafdeling waar we zo vaak met Marnix geweest zijn. De klapdeuren, de lucht, de lichtval het is allemaal te bekend. Ik loop uiterst naar de zijkant, wil hier helemaal niet lopen. Er kleven teveel herinneringen aan. Gauw de hoek om en we zijn ergens waar we nog niet eerder zijn geweest.
Al snel krijgen we een datum; 17 oktober, aankomende woensdag. Precies 5 weken na het sterven van Marnix.
Alles wordt nu langs die lat gelegd.
We kunnen door naar anesthesie. Daar vraagt de anesthesist om opheldering over een opmerking op het formulier: belaste voorgeschiedenis.
In hele korte bewoordingen vertel ik wat er gebeurd is. De beste man is even sprakeloos. Dat begrijp ik. Medisch gezien verandert het niks aan de ingreep maar hij zegt wel het team op de hoogte te brengen omdat niet duidelijk is hoe wij zullen reageren als het moment in de OK eenmaal daar is. Voor ons is dat prettig want we merken dat we zelf niet makkelijk met ons verhaal komen. Als de laborant bloed bij mij afneemt kwebbelt ze er lustig op los en vraagt onder andere hoeveel kinderen we al hebben en hoe oud ze zijn. Mijn antwoord: twee kinderen, van 6 en 3 jaar oud. Het heeft geen zin om meer te vertellen. In mijn beleving voegt het niks toe aan een contact van deze aard. Het verhaal van Marnix maakt mensen vaak van streek en dat is niet nodig.
Ik moet erg wennen aan het idee van een geplande keizersnede. Het is een heel raar idee om nu al te weten wanneer we weer papa en mama worden. En ik zie heel erg tegen de ingreep op. Na het lezen van de folder ben ik er niet geruster op. Maar gaandeweg de dag word ik er wat gelatener onder. Ook dit is iets onvermijdelijks en ik zal me er in moeten schikken, we willen dolgraag twee gezonde baby's. Die wens is sterker dan mijn afschuw van de ingreep.
Dus we gaan woensdag naar het ziekenhuis waar onze kinderen geboren zullen worden.
Heel veel sterkte a.s woensdag,het zal een dag met vreugde worden en ook een met verdriet. Ga intens genieten van die 2 kleine mannetjes. Marnix is op wat voor manier dan ook, voor altijd bij jullie.
BeantwoordenVerwijderenlieve Hera,
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je berichtje, ik zat al te kijken of er al nieuws was over jullie ukkies. Om je gerust te stellen, de keizersnede zelf is echt niet iets om je zorgen over te maken. Ik heb er zelf twee achter de rug. De geplande variant is in zoverre prettig, dat je weet wat er gaat komen.
Ik neem even de vrijheid om je wat mee te geven van mijn ervaring. Doe er maar mee wat je wilt.
Echt, het is niet eng. Je hoeft er niet bang voor te zijn. Je bent vast wel eens eerder verdoofd (tandarts?), je voelt het niet. Ik heb me wel laten verdoven voor de ruggenprik bijvoorbeeld.
Het gaat vooral heel snel. Je krijgt ze niet direct op je buik, maar vraag daar vooral WEL om! Ze checken de baby en dan leggen ze hem bij je. Bij mij waren bij de 1e mijn handen niet los (standaardprocedure om ze vast te binden), waardoor ik hem niet kon aanraken. Dat vond ik naar. Maar bij de 2e hebben ze me losgemaakt toen mijn zoontje eenmaal bij me lag.
Verder is het handig te beseffen dat je kindje niet lang bij je mag zijn omdat het op de OK te koud is. Dat betekent dat man+kind(jes) naar de kraamafdeling gaan en jij dus alleen bent met het team dat jou aan het hechten is.
Ik heb bij de 1e alleen maar gehuild van schrik omdat het toen spoed was en ik hier totaal niet op voorbereid was. Bij de 2e wist ik dit. Toen heb ik maar wat gekletst met het team om de tijd door te komen. Dat ging gelukkig snel.
Het helpt wel als je vraagt om meteen de kraamafdeling te laten bellen dat papa + kind(jes) op de uitslaapkamer mogen komen zodra jij daar heen mag. Bij onze 1e gingen ze eerst allerlei controles doen bij mij en toen pas bellen. Dan duurt het langer voordat je ze weer bij je hebt.
Medicatie maakt dat je heel lang niks voelt van de wond. Vervolgens is de pijnbestrijding effectief genoeg om dat onder controle te houden. Dat viel me echt wel mee. Het moeilijkste was het om weer overeind te moeten komen op de 2e dag. Oef. Dan lijkt alles moeilijk aan je lijf, maar feitelijk is het een soort mega spierpijn en doen je benen het nog gewoon. Je zult ook merken dat je snel vooruit gaat als je eenmaal weer wat in beweging bent geweest. Je zult echt versteld staan.
Wat gek is, is dat je weet hoe lang je nog zwanger bent en wanneer je kind(eren) er is/zijn. Niet zo romantisch, maar wel praktisch moet je maar denken...
Wij als onbekende lezers zijn zo ongelooflijk trots op jullie!!! Dit gaat je ook lukken. Je hebt de afgelopen maanden echt voor hetere vuren gestaan. Straks zijn jullie kindjes er, zijn jullie allemaal omringd door goede zorg.
Jullie lieve schatje daarboven maakt dit allemaal met jullie mee, daar ben ik van overtuigd. Ik heb zo'n bewondering voor jullie levenshouding. Ik hoop dat je daar kracht uit kunt blijven putten.
Ik denk aan jullie en bid voor jullie, slaap lekker, voor nu een goede nacht met je ukkies nog heerlijk in je buik en Marnix in je hart.
M.arlies F.eringa
Allereerst: wat geweldig dat alles goed gaat met die twee kleine pukkies!
BeantwoordenVerwijderenIk kan me goed voorstellen dat je je angstig voelt over wat er gaat komen: Het is niet alleen die keizersnede maar ook de herinneringen die aan het ziekenhuis kleven. Dat zal verdomd moeilijk zijn.
Heerlijk dat je woensdag je twee kleine mannekes kunt vasthouden en ik hoop zo vreselijk, vreselijk hard dat alles vlug gaat, met zo weinig mogelijk pijn en dat je dan eindelijk eens volop mag genieten. Als iemand dat verdient ben jij het wel. Natuurlijk zal dat de pijn om Marnix niet wegnemen en dat hoeft ook niet maar jouw hart heeft zoveel liefde te geven: die twee kleintjes komen zo goed terecht!
Het zal een tegenstrijdige dag zijn, vermoed ik zo maar ik weet wel haast zeker dat het ook een geweldige dag zal worden.
Laat ons wel snel weten hoe alles is gegaan he, we leven zo vreselijk met jullie mee! Ik ga de hele dag duimen!
Ik kon de woorden niet vinden maar dit is zo mooi gezegt dat ik me hier bij aansluit. Heel veel sterkte en ik hoop nog wel dat we de komende dagen nog van je mogen horen. Groetjes mama van 2 bengeltjes en 1 engeltje
VerwijderenDat geluk en verdriet zo dicht bij elkaar kunnen liggen.....
BeantwoordenVerwijderenWil jullie heel veel kracht toewensen aanstaande woensdag.
Ik denk aan jullie.
Corina
Heel veel sterkte voor woensdag , wat een bijzondere dag zal dat zijn. Vreugde en verdriet,lieve marnix kijkt mee vanaf boven , daar ben ik ook van overtuigd. Ik zal aan jullie denken en bidden dat Jezus over jullie waakt , Lieve Hera je kan het! Je bent een hele dappere vrouw, laat het over je heen komen . Veel liefs en geluk toegewenst . Lidia Hakvoort.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte voor woensdag. Wat een emotionele achtbaan zal het zijn; verdriet en blijdschap gaan zij aan zij. Woensdag twee kleine kindjes in jullie armen die met twee grote broers zullen opgroeien. Een lijfelijk en een die ze in hun hart zullen koesteren.
BeantwoordenVerwijderenLaat de ingreep het over je heen komen woensdag. Je hebt geen andere keuze. Ik zag er ook als een berg tegenop toen de tweede met een keizersnede gehaald moest worden, maar eenmaal op de OK had ik geen tijd om me druk te maken, want binnen een paar minuten zag ik mijn zoon. Ik had het niet gedacht bij een keizersnede, maar het voelde echt als geboren worden. Ik voelde de druk toen hij uit mijn buik gehaald werd en hij werd bij mijn hoofd gehouden voor een snelle zoen. En toen gelijk een stralende vader die zijn zoon liefdevol in ontvangst nam. Een mooi moment die ik nog steeds koester. Het half uur alleen op de verkoeverkamer was niet leuk, maar ook dat heb ik maar over me heen laten komen. Het is niet anders. Anderhalf uur na zijn geboorte had ik mijn zoon in mijn armen en de fysieke ongemakken van de keizersnede waren de eerste twee weken het grootst, maar ook dat heb ik maar genomen zoals het is.
Je bent een sterke vrouw!
Wat een spannende week staat er voor de deur. :)
BeantwoordenVerwijderenFijn dat het team in de ok straks meteen op de hoogte is van het overlijden van Marnix. Ik kan me voorstellen dat de anestesist even niet wist wat hij moest zeggen, fijn dat je daar ook begrip voor hebt. Het is ook wel heel wat hoor, dood en (dubbel) leven in zo'n kort tijdbestek. Ik wens je een hele voorspoedige keizersnede toe, 2 prachtige baby's en een fijne kraamtijd met kraamhulp die je kan bijstaan in alle vreugde en verdriet.
veel liefs van een moeder van 4
Er zullen maar weinig mensen zijn die "echt"weten hoe jullie je voelen, maar toch voelen we jullie verdriet, omdat je dat zo goed kunt verwoorden. Denk aan jezelf, koester nog even je momenten tot woensdag. En laat daarna alles over je heen komen en ga genieten van jullie 2 klein hummels. Jullie Marnix is en zal altijd bij jullie zijn en op zijn broertjes passen!
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte woensdag, we kijken uit naar jullie bericht.
Net als Marnix ben ook jij een kanjer. Zo dapper om steeds weer je verhaal en je gevoelens over te brengen.Nu het zo vlak voor de geboorte van jullie kleintjes is kan je nog steeds de moed en de energie op brengen om iedereen op de hoogte te houden over het wel en wee in jullie gezin.Heel veel sterkte woensdag en laat je maar goed verwennen de aankomende weken. Je verdient het.
BeantwoordenVerwijderenLiefs,
een oma.
Leven en dood liggen zo dicht bij elkaar evenals verdriet en blijdschap. Moeilijk hè?
BeantwoordenVerwijderenProbeer je maar niet te druk te maken om die keizersnede. Mijn 2 kinderen zijn allebei geboren met een keizersnede en het viel me reuze mee. Een tip kan ik je wel geven: luister na de operatie, want dat is het, goed naar je lichaam. Je lichaam zal zelf aangeven wanneer je je rust moet pakken. Als je daar naar luistert komt het helemaal goed.
Ik wens jullie alvast heel veel sterkte!!
Willy
Vanaf woensdag hebben jullie 4 kinderen. Marnix was, is en zal altijd zijn jullie dapper ventje.
BeantwoordenVerwijderenLiefs, veel sterkte bij de ingreep, prachtige baby's en een spoedig herstel.
Een oma
Heel veel sterkte as woensdag,een dag met een lach en een traan,ik ben zelf een helft van een tweeling en ik weet zeker dat Marnix op een wolkje meegeniet
BeantwoordenVerwijderenLieve groetjes Marjon Klerkx
Lieve Hera, ik weet hoe het is om eerst een kindje te moeten loslaten en er daarna weer een te mogen krijgen (in jullie geval twee) Zo dubbel, dan voel je hoe blijdschap en verdriet dicht bij elkaar liggen. Gemis en genieten. Ik hoop dat jullie ondanks het gemis van Marnix mogen en kunnen genieten van jullie tweeling en dat alles goed mag gaan! Heel veel sterkte en denk aan jullie. Liefs
BeantwoordenVerwijderenOok ik ben iemend die niet veel reageert, maar ik lees en leef al een poos met jullie mee. Ik denk veel aan jullie en zal dat ook woensdag doen. Een dag met een lache en een traan zal het zijn en ik wil jullie veel sterkte en geluk wensen.
BeantwoordenVerwijderenhoi,
BeantwoordenVerwijderenik vind je heel erg dapper en sterk. Succes!
Ik heb ervaring met een keizersnede en ook met een gewone bevalling. Het eerste (bij mij ook gepland) blijft gek. Je gaat er gezond in en kot als patient uit het ziekenhuis. De ingreep zelf (zie opmerking van Marlies) viel me inderdaad mee (ook ik met ruggeprik, terwijl ik een enorme angsthaas ben). Vraag zodra je gevoel terugkomt vast om pijnstilling, want als de verdoving uitwerkt valt het niet mee. Doe echter met mijn tip wat je wilt. Vertrouw vooral op jezelf!! Houd vast aan wat jij wilt en aan wat je per se niet wilt. Goed dat ze jullie verhaal kennen! Succes.. straks ben je een hele bijzondere moeder van 4!! Wat ongelooflijk verdrietig dat Marnix er niet bij is. Sterkte!
Hartelijke groet,
Jeannette de Boer
Lieve Hera, Jur & Olav
BeantwoordenVerwijderenWat fijn te lezen dat jullie 2 kleine krummeltjes het goed maken in jouw buik, Hera!
Spannend idee dat a.s. woensdag jullie 2 wondertjes geboren gaan worden...
Goed dat de anesthesist op de hoogte is van jullie verhaal, het verlies van jullie allerliefste dappere Marnix nog maar zooo kort geleden!! :'-(
Lijkt me een goede beslissing het team hiervan op de hoogte te brengen. Des te beter kunnen zij jullie, Hera & Jur begeleiden bij & tijdens de geboorte van jullie 2 baby's.
Ik wil jullie veel kracht, sterkte & mooie momenten wensen voor woensdag.
Ik hoop dat jullie ondanks het ongelooflijk gemis van Marnix mogen & kunnen genieten van jullie 2ling en dat alles goed mag gaan.
Ik denk aan jullie, dappere mama & papa en natuurlijk ook aan Olav.
Liefs & een warme groet
van
zomaar een meelevende mama uit Hoevelaken.