woensdag 10 oktober 2012

Dinsdag 9 oktober 2012

Vandaag ben ik er maar eens op uit gegaan. Even een boodschap doen in het dorp. En ook nog even langs de apotheek.
Geen probleem leek mij. Tot ik binnen was.
De laatste keer dat ik bij de apotheek was had ik Marnix bij me in de buggy. Omdat we daar nogal vaak kwamen deed hij standaard zijn jas uit en muts af en ging dan spelen met het speelgoed of kwam naast mij zitten op een van de stoelen.
Vandaag moet ik even wachten en ook vandaag zit ik daar in een stoel. Het hele gebeuren vliegt me aan. Ik voel me erg alleen nu Marnix er niet bij is.
Er ontstaat een grote brok in mijn keel en ik moet veel moeite doen om mijn tranen te bedwingen. Voor mij is het van belang dat ik blijf zitten en krijg waarvoor ik kom. Als ik opsta en wegga is het de volgende keer veel moeilijker.
Dus concentreer ik mij op mijn ademhaling en probeer weer een beetje rustig te worden. Het lukt en als ik aan de beurt ben kan ik rustig vertellen waarvoor ik kom. Helaas is het niet op voorraad en zal ik nog een keer terug moeten. Dat zal ik nu kunnen. Hoe moeilijk het ook was om niet weg te gaan, ik heb het pad geëffend voor een volgend bezoek.
Mijn verwachting is dat een situatie als deze zich nog wel vaker op verschillende locaties zal voordoen en ik ben opgelucht dat ik deze vuurdoop achter de rug heb.

15 opmerkingen:

  1. Wat knap dat je gebleven bent!


    Wat zullen jullie op veel plekken herinneringen aan jullie prachtige ventje hebben. Daar zullen vast nog veel 'eerste keren' volgen. Stoer opgepakt, ondanks dat het zoveel pijn doet. Knuffel!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel veel respect, heel veel!

    Sterkte

    Diana

    BeantwoordenVerwijderen
  3. supergoed gedaan.! ik zou willen dat ik naast je had gezeten,dan kreeg je een warme arm om je heen. heeel veel sterkte, liefs angie, rotterdam

    BeantwoordenVerwijderen
  4. dappere vrouw!! wat had ik ook graag naast je gezeten en je getroost. heel veel sterkte bij de volgende confronterende momenten , Lidia Hakvoort.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat bén je dapper en wat ga je op een bijzondere manier de confrontatie aan.
    Sterkte gewenst voor alle moeilijke momenten die nog gaan komen!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. ooh, wat goed van je! Sowieso dat je er op uit bent geweest en dan ook nog 'gewoon' bent blijven zitten, ik vind het echt heel knap!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. wat ontzettend sterk van je!
    hopelijk is het de volgende keer makkelijker,
    door wat je vandaag gedaan hebt!
    wederom respect!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hm, da's vreemd, ik vraag me ineens af, een apotheek in een dorp, ik woon in een stad, dus je ziet de mensen uit het dorp. Waarom ben je dan eigenlijk alleen? Ik heb schijnbaar nog steeds het idee dat het in een dorp toch nog anders gaat. Niet meer dus in deze tegenwoordige tijd. Alles is anders, zeker bij jou, je man en Olav. We zouden het zo graag anders zien. Maar dat is niet zo. Zorg goed voor jezelf en de baby's. Marnix zorgt op zijn manier een beetje mee. Dikke knuffel, Sonja

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat ontzettend dapper dat je zo bewust het leven aangaat! Denk aan je. Veel sterkte en liefs van een andere moeder,van 2 kinderen

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Goed gedaan, respect !

    Groetjes, Yvonne uit Tilburg

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Petje af en een diepe buiging voor jou Hera, zo knap dat je niet weg bent gelopen, maar terug bij jezelf bent gegaan en door hebt gebeten. Want dat ben je een doorbijter. We zijn allemaal supertrots op jou, neem dat maar mee, de volgende keer dat je weer terug moet.

    Voor vandaag weer erg veel sterkte !
    Zomaar een mama.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Diep, diep, zeer diep respect voor jouw.
    Wat ben jij een ontzettend sterke vrouw!!! Ik vind je zo inzettend moedig dat je er weer opuit gaat. Toch ben je nooit alleen, Marnix is dan wel niet lijfelijk bij je maar hij zit in je. In je gedachte, in je hart. Hij laat je nooit alleen. Wat zal hij trots zijn op zijn lieve vader, moeder en grote broer! Ik denk veel aan jullie als gezin en echt ik blijf het zeggen diep respect voor jullie alledrie. Veel liefs uit Vlaardingen. Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Heel moedig van je om de confrontatie niet uit de weg te gaan. Sterkte met de vele confrontaties die je nog tegen zult komen en ik weet dat je die ook zult overwinnen. Je bent een erg sterke vrouw.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat heb ik bewondering voor jou zeg. Een hele sterke vrouw ben je. Zo vers in het rouwproces en toch tegen jezelf zeggen dat je ff door moet zetten. Erg bewonderenswaardig!!!

    BeantwoordenVerwijderen