Maandag 15 oktober 2012

Vandaag een rustige dag. Ik kom pas om half tien uit bed.
Er worden nog wat dingetjes geregeld voor woensdag. Het belooft een bewogen dag te worden. Marnix is de hele dag op de voorgrond in mijn hoofd aanwezig. Er vloeien dan ook veel tranen. Het verdriet zit me hoog. Ik geef het de ruimte.

's Avonds komt er hartverwarmende visite. En dat dat komt uit een hoek waarvan je het niet verwacht verbaast me nog steeds. We vinden het vreselijk lief.

Nog 2 nachtjes slapen dan weten we hoe onze jongens eruit zien.