vrijdag 5 juli 2013

Vrijdag 5 juli 2013

Eindelijk weer een blog.
De verjaardag van Marnix heeft er hard ingehakt bij mij. Een verjaardag vieren zonder jarige. Geen kaarsjes op de taart, geen cadeaus, niet zingen. Dus eigenlijk geen verjaardag. Nu begrijp ik wat de ouders op de bijeenkomst van de VOKK bedoelen wanneer ze zeggen de geboortedag van hun overleden kind te vieren en niet de verjaardag. Ik dacht dat ik het al begrepen had maar dat bleek niet het geval. Zelfs als "ervaringsdeskundige" zijn niet alle facetten van het verlies van een kind te bevatten zonder het zelf te ervaren. Hoe zal het dan voor een buitenstaander zijn?

De afgelopen week ben ik mij er continue pijnlijk bewust van geweest dat Marnix echt dood is.
Dat is me nog niet eerder gebeurd en ik ben dan ook al de hele week in mineur. Heel erg verdrietig.

Ik houd mijzelf de hele dag druk. Met diverse dingen. Behalve handwerken. Anders word ik daar rustig van, maar nu beangstigd het me om te gaan zitten. Om iets ontspannends te doen.
Ook bloggen wilde ik niet. Ik kon het niet opbrengen om te schrijven over mijn verdriet, over het verlies van mijn kind. Ik kan er nu niet meer omheen, ik moet er mee leren omgaan en leven.
En zoals met veel dingen, heeft dat tijd nodig.

11 opmerkingen:

  1. Hera,

    Ik weet niet zo goed wat ik je moet zeggen en ik kan hier niet op reageren..... maar ik denk aan je!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. zwaar..................

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een virtuele troost knuffel voor een hele moedige mama.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. heel verdrietig.... wat een verlies ook, het is voor buitenstaanders niet te vatten! in gedachten bij jullie!
    sterkte!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat kan er nu gezegd worden, Ik hoop voor lieve mensen om je heen. Dat jullie steun vinden bij elkaar.
    Een warme groet

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Afschuwelijk wat jullie moeten doorstaan,
    zoveel verdriet,
    niet te bevatten.

    Heel veel sterkte !
    Zomaar een mama.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik stuur je een glimlach, zonnestraal en een knuffel..
    Heel veel sterkte gewenst.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik heb veel aan jullie moeten denken. Ik kan me zo goed voorstellen dat zo'n dag de enorme leegte nog duidelijker voelbaar maakt. Heel veel sterkte...

    een moeder van 4

    BeantwoordenVerwijderen
  9. lieve Hera,
    Zo herkenbaar wat je schrijft, ook al ging het bij om het overlijden van mijn broer... zijn geboortedag is ook voor mij een dag waar ik voorlopig weinig positiefs aan zie... en waar ik toch probeer iets moois van te maken, voor me zelf, voor mijn kinderen die hun oom missen... maar het doet gewoon heel erg veel pijn.... de dagen voordien, de dag zelf en de dagen nadien ook.... en de buitenwereld draait maar door ondertussen....
    ik stuur je een virtuele knuffel toe
    Een mama uit Vlaanderen

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hele dikke knuffel voor jullie allemaal

    Liefs Willeke

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Lieve Hera,

    Al zie je nu niets positiefs aan de geboortedag van Marnix, ooit gaat dat wel komen. Met daarmee het besef, dat juist die bijzondere dag je het leven hebt geschonken aan dat prachtige kind. Nee vieren van zijn verjaardag zal niet meer gebeuren, maar wel de herdenking dat hij ondanks dat het veel te kort is geweest, in jullie leven mocht zijn. Als moeder vergeet je nooit meer hoe het was dat je kind in je armen werd gelegd. In je hart zal altijd dat plekje voor hem blijven. Elke mijlpaal die hij niet meer mee mag maken, doet pijn, kerft diepe groeven in je ziel maar het besef dat jullie hem alle liefde hebben mogen geven, de mooie momenten die je mag blijven koesteren. allemaal heel waardevol.
    Ik wens jullie de kracht en de liefde voor elkaar om hier als gezin mee verder te gaan.

    Liefs van ook een mama

    BeantwoordenVerwijderen