Terugkijkend is ook 2013 een bewogen jaar geweest. Toch valt het in het niet bij 2012. Ons referentiejaar.
De gedachten blijven terug gaan. Herinneringen die langzaam aan detail inboeten door de tijd die voorbij gaat. Soms razendsnel, dan weer tergend langzaam.
Het eerste, volle kalenderjaar zonder Marnix. We laten veel achter, ook weer in het jaar dat na vanavond achter ons ligt.
Het komende jaar belooft roerig te beginnen, veel veranderingen die in het verschiet liggen. We hopen dat de situatie zich in de loop van het jaar zal stabiliseren.
Vanaf 2 januari gaat Jur aan het werk.
Olav stroomt na de kerstvakantie door van groep vier naar groep vijf.
En ik heb weer plek in de gastouderopvang. Anders dan voorheen richt ik mij nu op basisschoolkinderen. Aan de tweeling heb ik genoeg zorg en peuters vind ik te confronterend. Dus kinderen vanaf 6 jaar oud zijn van harte welkom. Gastouderbureau Harlekijn zorgt voor de bemiddeling en dat doen zij altijd met de grootste zorgvuldigheid.
Deze maand valt niet mee. Niet alleen voor mij. Maar ook voor Olav blijkt. Hij verwoordde het vanavond heel treffend: op oudejaarsavond denk ik aan alle leuke dingen die ik het afgelopen jaar gedaan heb en dan wil ik die weer doen. Daar word ik een beetje verdrietig van.
Niet onze favoriete feestavond. Het liefst ga ik naar bed. Maar als onderdeel van een gezin weegt het belang van het gezin zwaarder dan het eigen belang en dus maken Jur en ik er wat van.
Ook nu branden er kaarsjes bij Marnix' urn. Vanavond is hij dichterbij en verder weg dan op andere avonden.
Nog iedere minuut denk ik aan hem, mis ik hem. Hij zou er bij moeten zijn. Lachend en gezond.
Wij wensen iedereen een bijzonder mooi en liefdevol 2014 toe!