Als ik op zoek ben naar deze foto is het voor het eerst dat ik de foto's op mijn telefoon doorblader. Ik heb het eerder niet gedurfd. Waar ik precies bang voor was en ben weet ik niet. Waarschijnlijk een overweldigend gevoel van missen en houden van. Twee emoties die gecombineerd vaak gepaard gaan met veel verdriet. En dat wil ik niet opzoeken. Met de beelden in mijn hoofd is het verdriet al groot genoeg. En toch voelt het goed om de foto's door te bladeren. Ik zie heel vaak een lachende Marnix. Samen met elkaar hebben we uit het te korte leven gehaald wat erin zat. Met hulp van de artsen, want die hebben de verlenging van Marnix' leven mogelijk gemaakt. We hebben de kwaliteit gehad die de artsen voor ogen hadden. Dat was de motivatie om te behandelen.
De tweeling is vandaag precies twee weken bij ons. Stukje bij beetje stel ik me open voor ze. Ze zijn geweldig lief en rustig. We zijn allemaal heel blij met ze.
Als mijn zus en haar kinderen komen om met ons te eten zijn ze ook niet bij de jongens weg te slaan. Ook hen valt het op hoe rustig ze zijn.
Links is Arthur en rechts is Victor
Het is fijn dat mijn zus er is. We spreken ook over de feestdagen die in het verschiet liggen. Het doet mij goed als ze zegt dat het afgelopen jaar haar bewust heeft gemaakt dat we meer moeten vieren wat er te vieren valt. En dat we met kerst welkom zijn.
Ik zie op tegen de feestdagen. Er ligt een onwerkelijk jaar achter ons en juist met de feestdagen ben je je daar extra bewust van. Een kerstboom hoeft van mij dit jaar niet. Maar voor de kinderen zetten we wel een boom. Het is namelijk meer dan voor ons, hun kerst. Wij zullen meer stil staan bij het feit dat het vorig jaar Marnix' laatste kerst was. Een beladen kerst dus. Nog afgezien van alles wat er omheen gebeurde, Marnix was gewoon heel erg ziek en had een zeer slechte prognose op dat moment.
Deze kerst zal gewoon gebeuren en wij gaan het ervaren. Het maakt in dat verband niet uit waar we zijn, vluchten voor je eigen ervaringen kan niet. Die neem je altijd met je mee.
We hebben gelukkig nog even de tijd om aan het idee te wennen. Eerst maar weer eens kijken hoe de dag van morgen zal zijn.
Zo is het, dag voor dag bekijken en beleven hoe het zal gaan.
BeantwoordenVerwijderenHet verschil is dat er nu wel plannen gemaakt kunnen worden. En aan dat verschil moet je waarschijnlijk ook erg wennen.
Wennen aan een nieuwe situatie, waar je helemaal niet aan wil wennen, maar daar is geen keuze toe.
Beetje bij beetje je hechten aan de tweeling, het moet groeien, zeker na zo'n bevalling. En de voorafgaande tijd.
Heel veel sterkte voor nu.
Zomaar een mama.
Gewoon een hele dikke dikke knuffel! Debby
BeantwoordenVerwijderenIedere dag is er eentje waarbij je stil staat bij het grote gemis wat jullie moest treffen....... Wat zal dat heen en weer slingeren zijn tussen intens gemis en het ontdekken van twee nieuwe mannetjes met hun eigen leven en karaktertjes. Kijk dag per dag vooruit, en neem het leven zoals het komt.
BeantwoordenVerwijderenVeronique
Even een praktische opmerking: heb je de foto's uit je telefoon ook op een back-up staan?
BeantwoordenVerwijderenHoe vaak hoor ik niet, dat mensen in 1 klap alle foto's van hun telefoon kwijt.
Ook wil ik jullie heel veel sterkte wensen in deze dagen, maar ook feliciteren met jullie twee prachtige mannetjes!
Wat een schoonheden, die twee nieuwe knulletjes van je!
BeantwoordenVerwijderenDie gaan je hart helemaal veroveren hoor, dat kan ik je garanderen. Ik snap heel goed dat je alles stapsgewijs laat binnenkomen. Je hele systeem staat hier nog op afgesteld gezien het afgelopen jaar. Dat draai je niet zomaar in 1 x om.
Herinneringen aan Marnix zullen en blijven je op de meest onverwachte momenten overvallen. Ach, ik kan hier van alles neerzetten, maar ik weet niet hoe dat is (gelukkig maar). Van de gedachte dat een van mijn kinderen dit zou overkomen word ik al diepongelukkig, laat staan als je het zelf mee hebt gemaakt. Ik kan niet meer dan mijn bewondering voor je uitspreken en in gedachten je steunen en je sterkte toewensen.
Lieve Hera, Jur en Olav
BeantwoordenVerwijderennog van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie 2 mooie zoons en broertjes! er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan jullie en Marnix denk en ben blij te lezen dat het met de 2 jongens goed gaat. Het blijft onwerkelijk hoe dit allemaal voor jullie moet voelen, maar door jouw blog weet je het heel mooi te verwoorden. Begrip als je schrijft dat het je beangstigd om je weer te binden, maar ook dit keer wint de liefde het weer van de angst! Het missen van Marnix zul je heel je leven blijven doen...hij is en blijft een onderdeel van je. Ik hoop alleen dat de pijn en het verdriet snel hun plek zullen vinden en jullie 'nieuwe' leven snel zijn draai zal vinden. Mooie momenten beleven met jullie 3 mooie zoons die veel liefde zullen geven. Dikke knuffel
Wat een mooie mannen maken jullie toch! Verder ben ik er stil van... Linda Den Dolder
BeantwoordenVerwijderenHallo,
BeantwoordenVerwijderenGefelicieerd met jullie gezonde jongetjes. Ik lees net het stukje van het zwembad in de tuin waar Marnix nog een keer in wilde. Hoe vrolijk dat nog was. Ik denk terug aan ons eigen zoontje dat op
2e pinksterdag ook tegen alle verwachtingen in in zijn nieuwe zwembroek nog een keer plezier had in ons zwembad. Ook ik besluit soms bewust bepaalde zaken foto's niet te bekijken, want dan is het gemis zo sterk dat ik altijd moet huielen om Jonah. Gek vind ik het dat je je zo verbonden kunt voelen met mensen die je persoonlijk miet kent. Ik mail ook met de vader van Guusje, omdat ook al is de
omgeving echt reuze lief, ze kunnen (gelukkig) niet voelen wat wij voelen. Heel veel liefs van Marion, mama van Jonah.
Wat lief van je zus om jullie met Kerst uit te nodigen!
BeantwoordenVerwijderenEn wat zijn ze mooi, jullie mannetjes. Leuk om te zien hoe verschillend ze zijn ook als tweeling!
Lieve Marnix,
BeantwoordenVerwijderenIk kijk naar de foto van Arthur en Victor en naar de foto van Jou en Olav.
En ik kan alleen maar zeggen dat dit nooit had mogen gebeuren lieverd.
Jij hoort er ook bij, voor altijd!
XXX
Wat een mooie mannetjes, toch wel 2 verschillende koppies he? of zie ik dat verkeerd. Och die lieve Marnix lekker in het zwembad ... wat zullen jullie hem missen . ,tis toch ook niet te bevatten . sterkte lieverds ....ooit zullen jullie weer compleet zijn vertrouw daar maar op. MARNIX..EEN PAREL IN GODS HAND. liefs lidia hakvoort.
BeantwoordenVerwijderen