De laatste administratieve horde van 2012 is genomen.
Wanneer ik daarmee klaar ben, overvalt me een al te bekend gevoel.
Terugkomen uit het ziekenhuis na een opname.
Je zit op de bank, leeg en apathisch. Alle goede ideeën die je had verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Ik zit maar wat te zitten.
Aan het einde van de middag gaan we bij mijn zus eten. En mijn stemming slaat om naar bijna hyperactief.
Gelukkig hoef ik me bij mijn zus niet in te houden en weinig uit te leggen. Ik ben blij met haar.
Vandaag vertelt een van mijn beste vrienden dat zijn relatie over is. Dat komt wel even binnen. Bij elke scheiding komt verdriet kijken en zo ook in dit geval. En verdriet wil ik iedereen besparen. Helaas lukt dat vaak niet. Het hoort bij het leven.
heel veel sterkte op deze vaderdag, nu Marnix er voor het eerst niet bij is, Ik zal voor jullie bidden dat Jezus jullie schrijnende hart wil verzachten .. Hij doet dit met intens veel liefde want Hij houdt van Zijn Kinderen . En nee jammergenoeg kunnen we mensen vaak geen verdriet besparen maar we kunnen wel voor ze bidden . Liefs Lidia Hakvoort.
BeantwoordenVerwijderenHelemaal waar wat je zegt!
BeantwoordenVerwijderen