woensdag 5 juni 2013

Vrijdag 31 mei 2013

Tussen de middag zit ik even buiten. De achterdeur is open en ineens hoor ik van binnen Olav zeggen: Marnix was wel een lelijke baby zeg!
Als ik naar binnen ga zitten Jur en Olav filmpjes te kijken op de computer.
Marnix is veel in beeld. Ik kijk mee. Totaal onverwacht voelt het goed. Het is fijn hem te zien. Zeker in de periode dat hij nog niet ziek was.
Het was een leuk mannetje.

Als Olav weer naar school is kijken Jur en ik verder. We laten even de boel de boel. De telefoon rinkelt, maar we nemen niet op. We genieten met betraande ogen van de beelden die we van marnix hebben.

Als we de tijd doorgaan die op video is vastgelegd zien we Marnix een beetje zoals anderen hem zagen. En we zien hem ziek worden. We zien hem zieker worden. Het gevoel van machteloosheid waar ik mensen uit onze omgeving over heb horen praten neemt ook bezit van ons. We hebben niet meer voor hem kunnen doen dan we gedaan hebben. Het snijdt door mijn ziel.

11 Juli 2012 kreeg hij een epileptische aanval. Jur was daar vanaf het eerste begin bij. Hij heeft het opgenomen voor mij om de situatie juist te kunnen inschatten. Zo'n filmpje is confronterend en pijnlijk. Het was goed mis met hem. Destijds zagen we dat veel minder. We zaten in de trein en groeiden met Marnix mee.
Nu ik ernaar kijk vervult het me met afschuw. Het is op dit moment ondenkbaar dat ik heb gehandeld zoals ik toen deed. Maar ik deed het.
Dit betreffende filmpje is voor prive.
Een ander filmpje wil ik wel graag delen.

Op vakantie in Duitsland, vanwege de aanhoudende regen zijn we naar een speelparadijs gegaan. We hebben een leuke dag gehad.




2 opmerkingen:

  1. Dank je wel voor het delen van deze beelden. Wat een heerlijk mannetje was het..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat mooi & fijn dat je samen kunt genieten van de beelden.
    Hoe kostbaar!

    BeantwoordenVerwijderen