Olav heeft goed geslapen en weinig last van zijn vingers. Jur en hij gaan naar het spoorwegmuseum in Utrecht.
Ik blijf thuis met de tweeling. Even koffie drinken bij de buren en daarna huishouden en breien. Er is een deken besteld voor een aanstaande geboorte en die wil ik zo snel mogelijk af hebben. Gelukkig wil de buurvrouw wandelen met de tweeling waardoor ik even de handen vrij heb om de noodzakelijke dingen af te handelen.
Nadeel van alleen zijns wel dat ik ga malen. En zeker als ik thuis ben. Alles hier herinnert aan Marnix en dat is confronterend.
Ik voel wel dat ik dat nodig heb. Gedurende de dag, als we er allemaal zijn, is daar geen ruimte voor. Soms heb ik het idee dat ik daardoor wat rouw laat liggen. Wellicht een vreemde verwoording maar het is het enige dat pas bij hoe ik het ervaar.
Uiteindelijk blijft de tweeling tot de volgende voeding uit wandelen en kom ik aan mijzelf toe. Daardoor kan ik ondanks de emoties wel zeggen dat ik een goede dag heb.
Olav en Jur komen tevreden thuis. Ze hebben het heel erg leuk gehad. Olav heeft genoten van het museum en van één-op-één aandacht van zijn vader.
Zo hebben we allemaal een goede dag.
Rouw laten liggen kan soms ook heel functioneel zijn!
BeantwoordenVerwijderenIk weet wel dat het er op een of andere manier toch ooit wel uitkomt dus je moet er wel een keer aan toegeven. En het voelt klote en je wilt niet steeds huilen waar je kindjes bijzijn maar zij mogen best een keer zien.dat mama verdriet heeft dat is menselijk. Als je een keer alleen bent zet je de radio lekker hard en bler je lekker mee. Bij mij hielp dat om de woede eruit te krijgen en vaak daarna een potje janken. Sterkte! Linda
BeantwoordenVerwijderen