woensdag 26 juni 2013

Dinsdag 25 juni 2013

Jur herstelt redelijk. Hij kan zijn rechterarm niet gebruiken, maar de pijn neemt af en daardoor neemt onder andere de kwaliteit van zijn nachtrust toe, wat overdag weer positief uitwerkt.
Hij is dus op de goede weg.

Na heel lang nadenken en veel praten hebben we een planning gemaakt voor de geboortedag van Marnix, aankomende vrijdag.

Olav komt die dag terug van schoolkamp, we hebben met een ouder van school kunnen regelen dat hij mee terug mag rijden. Dat houdt ons in de luwte.

In de middag hebben we een aantal mensen uitgenodigd die met ons koffie en taart eten. Een uurtje maar. Dat voelt voor ons als een tijd die we kunnen overzien en aankunnen. De praktijk moet het uitwijzen want het is de eerste keer.
Mijn zus en haar gezin blijven dan om samen met ons te eten.
We willen de dag zelf niet gebeld worden en geen bezoek aan de deur hebben. Telefoon en bezoek komen altijd onverwacht en vrijdag willen we zelf de regie houden. Facebook en internetberichten zijn wel welkom, wij kunnen zelf bepalen wanneer we dat openen.

Het is niks voor ons om zo strikt te zijn. Het voelt af en toe onaardig, maar gevoelsmatig moeten we wel. Er is emotioneel geen speelruimte. Marnix' geboortedag komt eraan en we zullen het onder ogen moeten zien dat hij er zelf niet meer bij is. Dat is loodzwaar.


11 opmerkingen:

  1. RESPEKT voor je gedachte en het hardop zeggen.
    lieve groet en dikke blaaskus voor Marnix
    greet

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Alle respect! Marnix er niet bij hebben is looodzwaar. Dan mag je toch kiezen! (als zou je dat anders NIET mogen...) Heel veel sterkte. Wij denken zeker ook aan Marnix en jullie die dag!

    xxx

    Heike

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Hera, jullie bepalen wat er wel en niet kan.
    Ik kan me niet voorstellen dat er iemand boos om zou worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. heeel veel respect ik wens jullie allemaal en familie en vrienden enzovoor heel veel sterkte vrijdag het zal loot zwaar worden maar ook mooi lieverds succes

    BeantwoordenVerwijderen
  5. nog steeds geen woorden voor...

    heel veel sterkte vrijdag, en natuurlijk ook de rest van de dagen, vooral de moeilijk. maak er ondanks alles een mooie geboortedag van..

    olav heel veel plezier op schoolkamp!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heel veel sterkte vrijdag. Respect voor de manier waarop jullie hier mee omgaan en hoe je dit communiceert met de buitenwereld.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Lieve Hera..
    zoveel respect voor je/jullie!
    Volg vrijdag je gevoel en laat emoties "gewoon"(wat is gewoon? Er is niets gewoon aan het verlies van Marnix)op je afkomen.
    In gedachten bij jullie...dikke knuf van zomaar een blogleester

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Lieve mensen,

    Zal vrijdag aan jullie denken.
    Wens jullie nu alvast een mooie geboortedag van Marnix.
    Met veel herinneringen, die waar je op terug kijkt maar ook die je dan gaat maken.
    Kracht wens ik jullie om deze dag te beleven.
    Laat vrijdag en de lach en de tranen lopen.

    Liefs,
    Irene

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Zoals zo vaak ben ik geraakt door je manier van schrijven en weet ik niet goed hoe te reageren. Woorden lijken steeds ontoereikend...
    Vrijdag is Marnix geboortedag, jullie en jullie alleen bepalen wat er die dag gebeurt. Daar kan de rest van de wereld alleen maar respect voor hebben.

    Heel veel sterkte vrijdag!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. wij hebben net ook de eerste keer de geboortedag van mijn vriendin haar dochter gevierd sinds ze(ze was vier jaar) naar de sterren is gegaan ,we hadden allemaal tekstjes geschreven en aan een witte ballon gehangen en dan de lucht ingelaten hopend dat ze bij haar aan zouden nen ze weet hoeveel we allemaal nog aan haar denken ,heel veel sterkte vrijdag

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Lieve Hera,

    Ik vind de juiste woorden niet... net zo min ik me ooit zou kunnen voorstellen hoe je de geboortedag van je kindje "goed" kan doorkomen als je kindje er niet meer is....en net daarom dat ik denk dat alles zelf bepalen en goed je grenzen aangeven de enige goede manier is.... ik hoop dat het verdriet morgen een plaats kan krijgen, net als de vele mooie, tedere herinneringen... weet alvast dat de vele bloglezers morgen extra veel aan jullie en jullie lieve Marnix denken...
    Zo maar een mama uit Vlaanderen

    BeantwoordenVerwijderen