Gisteren was een memorabele dag. Na bijna 9 maanden heb ik filmpjes van Marnix bekeken. Het was confronterend maar oh zo mooi.
Bij veel beelden kwam er een lach op mijn gezicht want hij had pret met datgene wat hij deed.
Dit was voor mij een enorme horde want naast mooi is het ook confronterend. Zien wat je zo graag nog zou hebben, maar wat absoluut onmogelijk is.
En toch, mocht ik de keus hebben, dan zou ik zijn veel te korte leven verkiezen boven hem nooit gekend te hebben. Net als mijn andere kinderen heeft Marnix mij veel gegeven. En heb ik van hem geleerd. En dat had nog veel langer mogen duren.
Telkens weer drempels die je over gaat/ over moet.
BeantwoordenVerwijderenZe maken je ook weer sterker. Mooi.
Respect!