Het is even geleden dat ik een blog geschreven heb. De griep was toch echt een stuk hardnekkiger dan ik verwachtte. Op een bijholteontsteking na ben ik weer opgeknapt. Dit soort griepjes heb ik gelukkig niet vaak.
Olav is binnenkort jarig. Vorig jaar is zijn verjaardag in drie delen gevierd. Marnix was precies op Olav zijn verjaardag in aplasie en we konden het niet anders doen. Dit jaar wel.
Hij krijgt voor zijn verjaardag twee ratten. Olav en ik zijn al een poos bezig met de voorbereidingen. Veel op internet opgezocht, een kooi aangeschaft en een zak voer. Vandaag zijn we naar een paar ratjes gaan kijken. Er waren er vier en al snel hadden we de tamste te pakken. Toen zijn we weer naar huis gegaan. Een huisdier is geen pak suiker en ik wil zeker weten dat Olav het leuk vindt en niet eng. Thuisgekomen vertellen we onze ervaringen aan Jur. Olav stuitert de kamer door. Hij is wild enthousiast. Morgen zullen we de ratjes maar gaan halen.
In mijn hoofd probeer ik te bedenken wat Marnix hiervan gevonden zou hebben. Hij was gek op dieren.
Toen hij begon met praten noemde hij alle boerderijdieren paardje. Ik kan me nog een fietstochtje herinneren waarbij Marnix bij mij voor op de fiets zat en iedere koe, schaap, geit én paard werden luid betiteld als paardje.
"Nee, Marnix, dat is een koe".
"Ja, paardje!"
"Kijk, een schaap"
"Ja, paardje"
En omdat hij de letter R niet uitsprak was alles paadje. Heel erg grappig.
Niet lang na dat fietstochtje heb ik een pluchen paard voor hem gekocht. Zijn grote liefde, steun en toeverlaat.
Paardje is met Marnix gecremeerd. Hij kon niet zonder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten