dinsdag 19 februari 2013

Donderdag 14 februari 2013

Precies een jaar geleden moest Marnix weer door de MRI. Inmiddels bewaren we vier maanden onderweg en waren we niet meer zo heel erg onder de indruk van wat een MRI precies inhoud voor wat betreft de praktische uitvoering.
Wat er allemaal van de uitslag kon afhangen bracht ons tot diepe stiltes. De zenuwslopende periode tussen MRI en uitslag wil ik niet meer over doen.
En toch, wij volgen middels een blog een patiëntje uit het AMC, het meisje heeft dezelfde tumor die Manrix had.
Deze ouders zitten vandaag een dag voor de verwachtte uitslag van weer een MRI. Het laat ons niet los.

Toen wij hoorden dat er een patiëntje op de afdeling was met dezelfde tumor als Marnix schrokken we. Het is een zeldzame tumor. Ik was heel erg bang dat één van de twee kindjes zou overleven en dat dat niet Marnix zou zijn. Dat is helaas gebeurd. We hopen heel erg dat het meisje het wel mag overleven. Dus we volgen vanaf een afstand.
Morgen is voor hen een heel spannende dag. We volgen het blog aandachtig en in die zin zullen wij het ook een spannende dag vinden.

4 opmerkingen:

  1. Dank je wel voor jullie medeleven ondanks jullie eigen strijd en verdriet. Vond het erg bijzonder dat Elynn een kaart van jullie heb mogen ontvangen. Nog bedankt daarvoor. Ook jullie blog blijven wij volgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een hel voor deze mensen... Ik kan het gewoon niet begrijpen.. Waarom overkomt zoeits je?! Dit is toch niet goed te praten?

    Heel veel sterkte allemaal. Ben in gedachten bij jullie.

    Linda

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat kan ik me dat voorstellen dat je zo meeleeft, want je weet als een van de weinigen hoe het ten diepste voelt, de angst om je kind te verliezen is tot in je cellen aanwezig, denk ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Sinds kort jullie blog aan het volgen. Zoekende op het internet naar info over deze tumor, vond ik zowel het blog van Marnix als die van Elynn. Ook ik schrok...nu 2,5 jaar geleden overleed onze dochter van 2 jaar aan dezelfde tumor. Toen vond ik weinig info. Nu ineens 2 kindjes. Ik herken heel veel in de angst, het verdriet, de pijn en het gemis. Ik wens jullie alle kracht en moed toe, de liefde voor Marnix zal blijven bestaan!

    BeantwoordenVerwijderen