woensdag 13 februari 2013

Zondag 10 februari 2013

Olav geeft vaak aan dat hij in het weekend thuis wil blijven. Dus dit weekend zijn we lekker thuis. Hij kan eruit halen wat er in zit.
Waarom hij dat zo prettig vindt kan hij niet goed onder woorden brengen. Hoeft van ons ook niet. We proberen hem waar mogelijk in dit soort wensen tegemoet te komen.

Ook hij heeft zich 10 maanden lang zeer flexibel moeten opstellen. Voor ons was de onzekerheid groot, voor Olav ook. In een oogwenk kon de situatie dusdanig keren dat we op stel en sprong weg moesten.
Ik weet nog dat ik van de zomer op visite was en met één telefoontje was de visite ten einde. Gauw in de auto naar huis. Spullen pakken en door naar Amsterdam. Het gezin werd dan opgesplitst. Een van ons bij Marnix en een van ons bij Olav. Als volwassenen kun je bepaalde zaken begrijpen en beredeneren. Als zesjarige wordt dat lastiger. Olav heeft het zich allemaal zonder zeuren laten aanleunen. Daarom nu wat meer aandacht voor zijn wensen. Hij heeft het zeker verdiend. Net als de uitjes waar hij aan deel mocht nemen. Ook al waren sommige vlot op elkaar. Dat was misschien niet normaal, maar om 10 maanden lang zo door het leven te moeten was ook niet normaal. Een broertje met een hersentumor is niet normaal.

4 opmerkingen:

  1. Precies, hij verdient het om verwend te worden. Lekker doen waar je je goed jij voelt! Liefs Diana (ah)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Inderdaad, een broertje met een hersentumor is niet normaal.
    Hebben het nu ongeveer hetzelfde met Duncan en Kayth-Lynn het leven met een chronisch ziek zusje is ook niet normaal.
    Maar zoals Jur al vermelde op facebook, kinderen zijn heel flexibel, ziek of niet ziek.

    grts Rick

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Schijt aan de mensen die commentaar hebben of het niet begrijpen. Jij weet wat het beste is voor de kinderen! Linda

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je hoeft je helemaal niet te verantwoorden wat je wel of niet doet met Olav, mensen hebben gewoon heel snel een oordeel of een mening klaar, en denken daar vaak niet verder of dieper bij na Dit zegt iets over die andere mensen, en niet over jullie. Jij weet wat het beste is voor jouw kinderen! Ik, als buitenstaander vind jullie heel erg sterk, en juist heel goed met de situatie omgaan, ook met de moeilijke momenten, want wat zullen die er veel zijn.....Het is niet normaal dat je een broertje hebt met een tumor, het is niet normaal om een kind te hebben met een tumor. En het is zeker niet normaal en natuurlijk dat jullie als ouders Marnix overleven, en dat zo een jong manneke al moet overlijden... Dus wat is dan normaal om met zo'n situatie om te gaan? Dat mensen fijn hun vooroordelen en mening voor zich laten, zeker zolang ze niet in dezelfde situatie hebben gezeten als jullie.
    Ik neem mijn petje af voor jullie!

    BeantwoordenVerwijderen