Vrijdag 19 april 2013

Al maanden moet ik contact opnemen met het AMC vanwege formulieren voor de verzekering. Ik zie er zo vreselijk tegen op. Het is maar een telefoontje, maar ik weet hoe het er aan de andere kant van de lijn uitziet. Ik wil niet!

Vandaag heb ik ineens ergens moed gevonden en voor ik me kan bedenken heb ik de telefoon gepakt en het nummer ingetoetst (ik weet het uit mijn hoofd).

Binnen vijf minuten is het klaar. Als ik heb opgehangen klopt mijn hart in mijn keel. Maar ik heb het gedaan. Dat waar ik al zolang tegen op zie. Het is klaar. Zucht. 

's Avonds ga ik naar mijn zus. Het is gezellig en diverse onderwerpen passeren de revue. 

Wat er allemaal is gebeurd op gebied van gezondheid, werk, familie, vrienden, dood en geboorte. Het is zo vreselijk veel. 

En dan zeker binnen het tijdsbestek van anderhalf jaar. Ik heb nog heel lang nodig om het allemaal te bevatten. 

Ik leef het leven ad hoc. Anders gaat het niet.