De tweeling gaat uit logeren. Waar ik dat met Olav en Marnix nooit heb gedaan gaat dat nu wel gebeuren. Logeren op deze leeftijd. Mijn zus staat te trappelen, ze heeft er heel veel zin in. Haar kinderen vinden het ook geweldig dat de jongens komen. Blij dat het een tweeling is, dubbel zoveel pret.
In de middag breng ik ze weg nadat ik de hele dag al onrustig ben. We zullen ze missen maar ze zijn in goede handen en ik ben inmiddels wel toe aan een goede nacht slaap. Tijdens de zwangerschap ging dat al niet meer en na de komst van de tweeling heb ik geen nacht door kunnen slapen. Alles voor de kinderen, ik zal de nacht nu extra waarderen.
Bij mijn zus worden ze met open armen ontvangen. Bijna jammer dat ze slapen bij binnenkomst. Na een kop koffie neem ik afscheid en ga naar huis. Ik zit alleen in de auto. Dat gebeurt eigenlijk zelden. En als ik alleen ben in de auto gaan mijn gedachten met mij aan de haal. Weer de tranen door een reis terug in de tijd. Oh wat mis ik mijn mannetje! Ik sta het mezelf toe, andere momenten ligt de focus meer op wat wij nog wel hebben. Drie geweldige zoons. Maar het gemis van die ene. Het laat zich moeilijk beschrijven. Het voelt geamputeerd.
Deze avond is het rustig in huis. Olav ligt heerlijk te slapen, Jur kijkt tv en ik zit te haken. Mijn zus en ik sturen berichtjes over hoe het gaat met de tweeling. Als ik bel en ik hoor ze huilen dan wil ik ze halen. Dus dat doen we niet. Mijn zus heeft twee kinderen en die gaat het echt wel redden met die twee van ons. Daar vertrouw ik op.
Bij mijn zus worden ze met open armen ontvangen. Bijna jammer dat ze slapen bij binnenkomst. Na een kop koffie neem ik afscheid en ga naar huis. Ik zit alleen in de auto. Dat gebeurt eigenlijk zelden. En als ik alleen ben in de auto gaan mijn gedachten met mij aan de haal. Weer de tranen door een reis terug in de tijd. Oh wat mis ik mijn mannetje! Ik sta het mezelf toe, andere momenten ligt de focus meer op wat wij nog wel hebben. Drie geweldige zoons. Maar het gemis van die ene. Het laat zich moeilijk beschrijven. Het voelt geamputeerd.
Deze avond is het rustig in huis. Olav ligt heerlijk te slapen, Jur kijkt tv en ik zit te haken. Mijn zus en ik sturen berichtjes over hoe het gaat met de tweeling. Als ik bel en ik hoor ze huilen dan wil ik ze halen. Dus dat doen we niet. Mijn zus heeft twee kinderen en die gaat het echt wel redden met die twee van ons. Daar vertrouw ik op.
Knap van je hoor! Menno wordt zaterdag twee en heeft nog nooit gelogeerd. Kan me niet voorstellen dat ik rustig kan zitten of kan genieten van een avond uit. Super sterk ben je!!! Xx Linda Den Dolder
BeantwoordenVerwijderen