maandag 8 april 2013

Donderdag 4 april 2013

De afgelopen dagen lijkt het wel Marnix-mania.
Waar ik kom, met wie ik ook praat, wat ik ook bekijk, Marnix speelt overal een prominente rol in.
Bumba op tv, onderwerp van gesprek bij de huisarts, de kinderarts en bij het breicafé, foto's die ik tegen kom. Het lachje van Victor. Overal Marnix.

Het ene moment vecht ik tegen de tranen en mijn steeds dikker wordende keel, het andere moment maakt het me heel erg blij.
Wat een heftige emoties. Moeilijk maar ook zo mooi. Hij "leeft" in de harten van heel veel mensen. En heel veel mensen leven met ons mee. Nog steeds.

Steeds vaker dwalen mijn gedachten af naar de gezonde, vrolijke Marnix. De enorm éénkennige Marnix. Peuter Marnix. En dat kan ik beter hebben dan voorheen. Het bekijken van foto's doet me minder zeer dan voorheen. Ook al steekt soms de overweldigende behoefte de kop op om hem weer te kunnen knuffelen. Kusjes op de wastafel: hard, hard, snel mama! Kleine armpjes om mijn nek. "Vliegende baby" op bed spelen. Alle kleine, eigenlijk, onbenullige dingetjes die nu heel erg groot geworden zijn.
Ik geniet heel erg bewust als ik knuffel met Arthur en Victor. Ik zing dezelfde liedjes voor hen als ik voor Olav en Marnix zong. Ik speel dezelfde spelletjes. Ik heb ze lief op dezelfde manier. Allevier de jongens hebben recht op dezelfde mama.

4 opmerkingen:

  1. Wat ontzettend mooi om dit te lezen...zó veel bewondering voor je....je bent een TOP-mama! dikke knuffel Jeanine

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je bent een mama van GOUD! En daar mag je best trots op zijn,
    Daar is geen succes voor nodig,
    Een mama van goud, wordt je doordat je dat aangeleerd is,
    Door je eigen moeder, die je zo mist....
    Veel lieve knuffelmomentjes en sterkte!
    Zomaar een mama.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. 'allevier de jongens hebben recht op dezelfde mama' Wat een prachtige en dappere instelling!
    Ondanks de rugzak met geschiedenis die je met je meedraagt toch zo'n positieve en optimistische benadering. Als geen ander weten wij dat herinneringen zitten in hele kleine dingen. Herkenning van jullie kanjer in zijn twee kleine broers. Mooie maar soms ook moeilijke momenten die je vaak plotseling overvallen...........
    En wat fijn dat Marnix nog zo vaak genoemd wordt. Het meeste pijn doet het mij nog steeds als mensen zwijgen over onze kanjer*. .........
    Hera, je doet het super!
    Veronique

    BeantwoordenVerwijderen