De schrik van gisteren zit er nog goed in en ik ben dan ook blij dat we vandaag niks gepland hebben.
Het verlies van Marnix is bij vlagen zo allesomvattend en overweldigend, ik weet niet hoe daar mee om te gaan. Het blijft messcherp en intens pijnlijk.
Als ik mij bedenk dat dat gevoel van gemis en verdriet altijd bij mij zullen blijven, zakt de moed mij in de schoenen.
Als ik tachtig mag worden, liggen er nog 46 jaar voor mij. Wat er in die jaren gaat gebeuren weet ik niet, maar dat ik het verdriet en de pijn blijf voelen is zeker.
Wellicht wordt het zachter en beter hanteerbaar. Maar dat is een wens, geen zekerheid. En ook daarom, leef ik bij de dag. Niet te ver vooruit, dan blijft het overzichtelijk en minder deprimerend.
Herkenbaar..per dag leven...overleven. Het leven valt niet te plannen. Nog misschien zo lang zonder/met is verschrikkelijk.
BeantwoordenVerwijderen(www.komteenbabybijdedokter.nl)
Pantser
BeantwoordenVerwijderenEen pantser, maar dun als ijs van één nacht
Een woord, een geur, een lied
Dan breekt het ijs
En kwetsbaar ligt daar mijn verdriet.
Dan komen weer de bittere tranen
Machteloze smart
Beneemt me de adem
En omklemt mijn hart.
Nu zijn de tranen weer gedroogd
Ik ga mijn dagelijkse gang
Totdat het ijs weer breekt
Heel mijn leven lang.
Alweer 25 jaar geleden verloor ik een zus, en mijn ouders dus een van hun dochters. Nu, 25 jaar later zegt mijn moeder soms: ik heb zo'n heimwee naar haar. Heimwee is een dubbele emotie: enerzijds pijnlijk, maar tegelijkertijd ook met een soort warmte en liefde eromheen. Ik hoop voor je dat je daar mag komen: dat de pijn niet alleen maar meer pijn is, maar meer een gevoel van zoete heimwee!
BeantwoordenVerwijderen