zaterdag 27 april 2013

Maandag 22 april 2013

Er wordt vanuit het AMC een herdenkingsbijeenkomst georganiseerd voor kinderen die in het tweede half jaar van 2012 overleden zijn. We hebben een uitnodiging ontvangen en na lang wikken en wegen hebben Jur en ik besloten om wel te gaan.
Vanmiddag vraag ik Olav of hij mee wil. Ik leg hem uit wat het is en zijn antwoord is snel. Nee, hij wil niet mee.
Ik vraag verder waarom hij niet wil. Is hij misschien bang dat hij moet huilen? Ja. Dus ik zeg hem dat hij mag huilen. Want het is ook verdrietig. En dan komt zijn goudeerlijke antwoord: ik huil niet graag ergens anders dan thuis.
Wat een enorme blijk van vertrouwen in ons en zijn veilige omgeving.
Ik vertel hem dat hij zich tot op het allerlaatste moment mag bedenken en toch mee kan gaan. En dat ieder antwoord juist is zolang het zijn antwoord is.
Jur en ik zijn onder de indruk van zijn vermogen zich te verwoorden en de eerlijkheid van zijn antwoorden.


En dan, in navolging van ons voornemen om eens wat samen te doen, besluit ik een gekregen bioscoopbon voor aankomend weekend in te gaan zetten. Maar als ik goed op de kaart kijk, blijkt deze verlopen te zijn.
Gezien alles wat er gebeurd is stuur ik een mail waarin ik de situatie uitleg, een beroep doe op coulance en vraag om vernieuwing van de Bioscoopcadeaukaart.
Tot mijn zeer grote verbazing krijg ik bijzonder snel een zwaar bedroevend mailtje terug. Er kan niks gedaan worden, in geen enkele situatie. Jammer maar helaas. Het geld is binnen, de klant blijft buiten.
Wellicht naïef van mij, maar wat stelt dit me teleur. Ik ben me bewust van mijn vraag, ik ben me bewust van het feit dat de kaart verlopen is en dat "nee" zeker ook een antwoord is. Maar de manier waarop dit bedrijf hiermee omgaat is tenenkrommend. Het gaat voor zo'n bedrijf maar om één kaart. Maar voor Jur en mij betekent het op het moment veel meer. En een wat meer empathisch "nee" had ik zeker geaccepteerd. Wat er nu bereikt is, is dat ik erg negatief tegenover bioscoopcadeau sta. Mijn klandizie zijn ze kwijt.

3 opmerkingen:

  1. een mooi stukje blog wordt overschaduwd door zo'n kille reactie.Ik weet niet hoe strijdlustig je bent en wat voor jou goed voelt,maar je kunt overwegen om naar de direct leidinggevende van de afzender te vragen en daar de reactie neer te leggen.Vaak schrikken die dan ook van de onprofessionele reacties van hun medewerkers.Zelfs als je over weinig empatisch vermogen beschikt zijn dit dingen die niet mogen gebeuren.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Toen mijn Jan al erg ziek was vond hij een dinerbon, nog in guldens!! Na een telefoontje met wat uitleg konden we zomaar komen eten. Nadat Jan overleden was vond ik een theaterbon die ook al verlopen was. Dus ik stuurde ze een mailtje en gisteren ben ik met mijn meiden met die verlopen bon naar een voorstelling van Pieter Derks geweest. Het kan dus ook anders. Als mij was overkomen wat jou met die bon gebeurde dan had ik ze met naam en bioscoopnaam op mijn blog vermeld!
    Ik volg je graag Hera, ondanks de grote verschillen in onze situatie herken ik ook zo veel. Alleen niet in deze situatie dus

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat knap dat Olav zo goed uit kan leggen waarom hij dit keer liever niet mee gaat.

    Die bioscoopbon maakt me meteen heel boos. Tjonge, denk eens met mensen mee... Je zou denken dat bedrijven graag klanten behouden en op deze manier verliezen ze er vast meer dan 2... Ik wens jullie een fijn uitje met zijn 2en.

    veel liefs van een moeder van 4

    BeantwoordenVerwijderen