zondag 9 december 2012

Donderdag 6 december 2012

Ik voel me katerig vandaag? Mijn eerste gedachte bij het opstaan is zoals iedere morgen bij Marnix. Levendig herinner ik me hoe ik 12 weken geleden opstond. Met een zeer gezicht en dikke ogen. Bang voor waar ik beneden mee geconfronteerd zal worden. Een leeg gevoel omdat er niet verzorgd hoeft te worden. En een heel klein beetje opgelucht omdat gebeurd is wat onvermijdelijk was en we Marnix niet meer zien lijden. Veel emoties in weinig tijd.
Nu zorg ik voor Arthur en Victor. Zij hebben mij nodig en ik hen. Jur zorgt voor Olav in de morgen. En zo start er een nieuwe dag.
De eerste feestdag ligt achter ons en we staan nog overeind. Het was moeilijk.

Er komt weinig uit mijn handen, des te meer gebeurt er in mijn hoofd. Laat december gauw voorbij zijn.

6 opmerkingen:

  1. Vandaag 9 december, wereldlichtjesdag...over de hele wereld steken mensen een kaarsje aan voor alle sterrenkindjes, wij branden ook een kaarsje voor jullie en andere naasten in onze omgeving die een sterrenkindje hebben... hopelijk geeft je dit een beetje kracht.....een moeder..

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat een mooi gebaar!

      Warme groet
      van
      zomaar een meelevende mama.

      Verwijderen
  2. Lieve familie,

    Voor jullie brand ook een lichtje.

    Knuffel
    S

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Brok in mijn keel als ik je berichten lees!
    Ken jullie niet persoonlijk maar jullie zijn vaak in mijn gedachten.
    Knuffel van een meelevende mama!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Er is zoveel gelinkt aan Marnix, jullie hebben zoveel herinneringen met hem, intense, blije, vrolijke, mooie, verdrietige, angstige momenten gekend. Jullie hebben met alle emoties die je maar kunt hebben te doen gehad en toch moesten jullie sterk blijven, want je zoons hadden je nodig en wat hebben jullie dat met alle liefde gedaan. Dan was je ook nog zwanger van een tweeling. Jullie hebben zowel het mooiste wat er kan gebeuren (de tweeling op komst) als het verschrikkelijkste wat kan gebeuren (overlijden van marnix) moeten verwerken, dat vraagt enorm veel van een mens, enorm veel. Gun jullie je verwerking, stap per stap, voetje per voetje probeer je vooruit te gaan, al ga je 5 stappen terug, dan nog mag je trots zijn op jezelf, want je staat er maar, alles in je lichaam knaagt, huilt en mist, maar je staat er wel, voor je kinderen, je partner maar ook voor jezelf. je doet het moeilijkste wat er is en dat is "terug in het leven" stappen, zonder dat prachtig persoontje in je leven. De feestdagen is heerlijk om te vieren met je dierbaren maar eenmaal 1 van die dierbaren er niet meer is, worden ze anders, lijkt de leegte nog groter te worden (als het nog mogelijk is). Ik wens jullie heel veel sterkte, niet alleen voor deze dagen maar voor alle dagen die komen gaan, er is wel altijd iets wat je aan je dapper mannetje zal doen denken. Een gezin om trots op te zijn, op jullie alle 6.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooi gezegd, sluit ik me bij aan.

      We denken aan jullie en aan jullie Marnix. Je hoeft niet altijd maar door te gaan, je bent zo sterk voor al je lieverds. Gun jezelf ook alle moeilijke momenten, beleef, herbeleef, ook alle lieve vrolijke momenten met jullie kanjer. Samen blijf je staande en gaande.

      Verwijderen