Mijn vriendin van de basisschool woont in Amerika. We hebben nog altijd een goed contact. De oceaan doet daar niks aan af.
De laatste drie weken van Marnix' leven is zij twee keer bij ons geweest. Heel erg bijzonder want dat was nog niet eerder voorgekomen. Onze band is speciaal en hecht. Al 28 jaar.
Haar ouders komen vandaag op kraamvisite. Ook hen ken ik al 28 jaar. Ik heb ze hoog zitten, ze zijn dan ook meer dan welkom.
Het praat makkelijk. Over van alles en nog wat. Er is wel wat angst om misschien iets verkeerds tegen ons te zeggen. Maar dat kan eigenlijk niet. Praat vanuit je hart en je intuïtie dan is het goed.
Blijf praten. Zeker over Marnix. Wij halen graag herinneringen op. Soms is dat heel erg moeilijk. Zeker als het gaat over zijn ziekzijn en overlijden.
Vaak ook lachen we om de persoonlijkheid die Marnix aan de dag legde.
Zijn grote onwil om te delen. Zijn spullen, maar meer nog zijn moeder. Het zou voor Marnix een uitdaging geweest zijn om de tweeling een plek op mijn schoot te gunnen. Hij wilde daar ook graag zitten. Knuffelen en kietelen.
Olav en Marnix hebben van de zomer een Spongebob deken gekregen. Marnix pikte die deken gelijk in. Maar hij wilde ook zijn Bumba deken. Toen Olav om de Spongebob deken vroeg wilde Marnix die niet geven. Mijn repliek was dat Olav dan de Bumba deken mocht. Marnix' verontwaardiging was groot. Hij propte de Spongebob deken tussen hemzelf en de leuning van de bank en trok de Bumba deken over zich heen. Daarmee was het probleem opgelost volgens hem. Ik heb Olav de Spongebob deken gegeven ondanks de pruillip van Marnix. Om dat soort voorvallen kan ik nog steeds in de lach schieten. Ziek of niet, het was wel een peuter met bijbehorend gedrag.
Gelukkig zat dat er dan toch nog in hè?
BeantwoordenVerwijderenKan me voorstellen dat je daarom moet lachen.
Het is fijn als je met visite kunt lachen en huilen, dát zijn de echte!
Wat een mooi verhaal, ik zie het helemaal voor me. Wat moet het toch een leuk ventje geweest zijn. Herkenbaar ook van wat ik hier thuis zie met onze jongens. Een grote verzameldrift, bij je houden zelfs op de wc en dan je niet iets geven waar jij toch niks in ziet :-) Deed Marnix dat ook?
BeantwoordenVerwijderenFijn om over hem te praten, juist over Marnix! Ik hoop dat jullie omgeving dat ook volop zal blijven doen, met jullie!
Wat heerlijk trouwens dat hij zo graag bij je zat! Lekker knuffelen en hem helemaal tegen je aan houden! Prachtige illustratie van jullie bijzondere band. Alle liefde van mama lekker in je opzuigen. Heerlijk.
VerwijderenHet was gewoon een heerlijk joch, net als zijn grote broer! Kus
BeantwoordenVerwijderenInderdaad en zo herkenbaar. Het gaat hier juist hetzelfde aantoe. Heb een jongetje van 2.5 en dat delen gaat hem niet goed af, ook niet met zijn 14 maand jonger broertje. Leuk dat je dit met ons deelt, plaatst een glimlach op mijn gezicht omdat ik dit helemaal voor me zie gebeuren doordat het hier bijna dagelijks gebeurt. :-)
BeantwoordenVerwijderen