Wat een geluk dat Sinterklaas de cadeautjes gisteren gebracht heeft. Nu heeft Olav de hele dag de tijd om met zijn cadeaus te spelen. Hij is er heel erg druk mee en speelt met alles. Mooi om te zien!
We hebben vandaag geen verplichtingen en zijn er voor de jongens. Als Manon de tweeling mee uit wandelen neemt heeft Olav onze onverdeelde aandacht. Hij geniet ervan.
Helaas is er weer een patiëntje uit het AMC overleden. Een meisje dat in augustus met een rooskleurig vooruitzicht de afdeling verliet. Ze was van Marnix' leeftijd.
Zowel bij Jur als bij mij komen deze berichten hard aan. Het afgelopen jaar zijn er weer teveel kinderen overleden. Onze Marnix is daar helaas een van. Het laat ons niet los.
Olav merkt er niks van maar het nieuws spookt de hele dag door onze gedachten. Mijn hart gaat uit naar de ouders. Ik weet hoe het is.
Vaak zit ik in de auto en ineens schiet je tekst met Marnix in mijn hoofd en voel ik letterlijk mijn maag draaien van verdriet, bij de gedachte hoe het voor jullie wel niet moet zijn geweest en nog is. Vaak in bed komen jullie maar ook andere ouders in mijn hoofd en hart piepen. Ik heb twee zoontjes van 2.5 en 16 maand en het raakt me nu dat ik moeder ben nog meer, het raakt me helemaal in mijn ziel als ik hoor dat weer een kindje ziek is of overleden is. Vaak wou ik dat ik iets kon doen, zeggen om jullie pijn, al was het maar voor even te verzachten, maar helaas vind ik vaak de juiste woorden niet en helaas weet ik vaak niets eens wat het juiste is om te doen. Ik heb me voorgenomen om IETS te doen, hoe klein ook en haak mee samen met nog veel lieve mensen voor zieke kindjes die in het ziekenhuis liggen of voor hun zusjes of broertjes. Ik zend af en toe een kaartje in de hoop dat het iets steun biedt of dat het een kleine glimlach kan toveren op iemands gezicht. Meer kan ik niet doen, helaas. Jullie zijn niet alleen en leven in heel wat harten. Heel veel sterkte ook voor de ouders van dat meisje. Het zou allemaal niet mogen gebeuren :-(
BeantwoordenVerwijderenwat mooi verwoord, ik sluit me daar volledig op aan!
VerwijderenInderdaad erg mooi verwoord en het gevoel is herkenbaar...een draaiende maag en een dichtgeknepen keel als uit het niets het bericht dat Marnix is opgegeven en het besef dat hij er nu niet meer is in mijn gedachten naar voren komen...nog steeds hoop ik te ontdekken dat het niet zo is...kinderen horen niet te overlijden, het blijft onmenselijk! Net als flower (bovenstaand) sta ik nu ook meer stil bij alle kindjes en families die door deze moeilijke tijden heen gaan en steek niet langer mijn kop in het zand maar probeer op mijn manier wat bij te dragen, in de hoop dat alle kleine beetjes helpen. Jullie zijn nog steeds dagelijks in mijn hoofd en ik bewonder jullie liefde en kracht waarbij ook plek is om te huilen...ik hoop dat de komende dagen naast het verdriet om Marnix ook vreugde en liefde zullen geven. Dikke knuffel
BeantwoordenVerwijderen