Net als iedere morgen is mijn eerste gedachte als ik wakker word voor Marnix. Logisch gevolg van de nacht. De dromen waren weer indringend.
Vanmorgen komt onze oude buurvrouw op bezoek. Een bijzondere, lieve, zeer warme persoon. Met haar kan ik goed praten. Tijdens het bezoek komt ook de uitvaartonderneemster langs. Even horen hoe het met ons gaat. En wij willen graag van haar weten hoe zij de uitvaart beleefd heeft. Wij zijn heel erg tevreden over haar. Zij heeft ons gesteund, zorgen uit handen genomen en met heel veel respect de uitvaart van Marnix verzorgd. Haar betrokkenheid is prijzenswaardig.
's Middags gaan we op controle bij de gynaecoloog in het Meander in Amersfoort. Het gaat goed met de baby's. Baby B heeft het nog voor elkaar gekregen om te draaien. Het verbaasd iedereen.
Volgende week staat er weer een controle op de agenda.
Het was voor mij weer genoeg vandaag. De koek is een stuk sneller op dan voorheen. Vanaf de dag na de uitvaart merk ik eigenlijk pas goed dat ik zwanger ben. En dan van een tweeling, deze zwangerschap is een stuk zwaarder dan die van Olav en Marnix. Nu de adrenaline weg is en er betrekkelijke rust heerst kom ik meer aan zwanger zijn toe. En meer aan mijzelf zijn. Doordat ik rust moet nemen denk ik veel na en laat me eerder overvallen door gedachten. Dat vind ik moeilijk, maar wel noodzakelijk. Ik moet de tijd nemen om de afgelopen maanden te verwerken. Het is teveel geweest om maar klakkeloos door te blijven lopen.
Lieve hera mijn respect.
BeantwoordenVerwijderenHoe jullie er mee om gaan met een woord respect.
Diepe bewondering voor jullie moed en dat je toch elke keer weer je gedachten van je afschrijft terwijl ik en vele met mij zo zouden begrijpen als je dat nu ff niet zou doen.
Een hele warme knuffel van corinna uit kerkrade(limburg)xxx
Lieve mensen,
BeantwoordenVerwijderenJulllie vreselijke, verdrietige verhaal blijft me bezig houden... Wat een moed en kracht lees ik in jouw blog... Inderdaad diep respect... Pas goed op jezelf...
Daar sluit ik me helemaal bij aan..
VerwijderenMama van 3
respect!
BeantwoordenVerwijderenZomaar even een warm berichtje voor je, van iemand die je helemaal niet kent.
BeantwoordenVerwijderenMaar je alle goeds toe wil wensen in deze loodzware tijd!
Het verlies van jullie lieve schat en de komst van weer 2 lieve schatten...wat een extreme tijd.
dikke knuffel van een andere moeder
vrouwke, je doet het super!
BeantwoordenVerwijderenZo is het, neem de tijd, de rust, die je nodig vindt, die je zo hard nodig hebt. Je hebt samen met Marnix, Jur en Olav gevochten als een leeuw, met de tweeling in je buik. Voor nu is de koek op, de zware strijd die je dagelijks moet leveren, zoveel verdriet, onmenselijk, maar werkelijkheid en kei maar ook keihard.
BeantwoordenVerwijderenDaarom, ook voor deze nacht en dag heel, heel erg veel sterkte!
Zomaar een mama.
ik wou dat ik je lekker kon helpen ondersteunen
BeantwoordenVerwijderenmaar dat hoge noorden is zover weg
ik vind je dapper flink en de emotie verwoord je zo goed
en nu pas op de plaats hera
nu is het hera tijd
en tijd voor de buik
en de dromen en alles van marnix blijft meid
moet ook
knuffel van mij
Zomaar een berichtje van een mama van een zoontje die nu 2,5 jaar is. Voor mij bijna niet te bevatten hoeveel verdriet jullie nu zullen hebben en wat jullie voelen. Maar ik leef zo met jullie mee. Liefs
BeantwoordenVerwijderenHeey Hera,
BeantwoordenVerwijderenKan me voorstellen dat de zwangerschap er nu inhakt. De afgelopen weken hebben jullie geleefd op adrenaline. Nu de zorg om Marnix is weggevallen en daarvoor het verdriet om zijn overlijden in de plaats is gekomen, protesteert het lijf. Moet je nagaan als je ook nog eens een tweeling draagt. Ik weet dat Jur en Olav heel lief zijn en vast goed voor je zullen zorgen, net als je naasten. probeer het zoveel mogelijk toe te laten. Succes met de laatste loodjes, al duurt het volgens mij nog wel een aantal weken. Denk goed aan jezelf.
Groetjes Naomi (vrijwilliger Speelkamer F8)