donderdag 22 november 2012

Dinsdag 20 november 2012

Jur is nog ziek. Hij heeft flink griep. Daardoor komt veel op mijn schouders neer van de verzorging voor de kinderen. Dat houdt me de hele dag bij de les.

In de middag worden Arthur en Victor gewogen en gemeten. Ze schelen maar een ons. Arthur is een centimeter groter en een ons zwaarder dan Victor.
Ze zijn al een kilo gegroeid. Het gaat goed met ze.
Waar Jur en ik de zenuwen van krijgen is de hoofdomvang van Arthur. Hij heeft een groot hoofd. Twee centimeter groter in omvang dan Victor.

Zowel Olav als Marnix hebben ook een groot hoofd, dat is bij ons familiair bepaald. Bij Marnix echter sloot zijn grote fontanel niet. Die was toen hij overleed nog steeds niet gesloten. En aan de kleren merkte ik dat hij een groter hoofd had dan Olav. Victor is dus eigenlijk de uitzondering in ons gezin.
Bij Marnix had dat hoogstwaarschijnlijk te maken met de tumor. We zijn dus erg alert op hoofdomvang. Dat Arthur zijn hoofd zoveel groter is dan het hoofd van Victor baart ons zorgen.
Ik kan niet wachten tot de fontanellen dicht zijn en de jongens gezond hun derde verjaardag hebben gevierd. Wellicht dat we dan weer wat meer vertrouwen krijgen.

3 opmerkingen:

  1. Ik kan me wel voorstellen dat je ongerust bent, na wat jullie hebben meegemaakt is dit ook heel normaal. Ik vermoed ook dat degenen die je kinderen onderzoekt ook op de hoogte is van Marnix? Dan denk ik dat ze sneller alarmeert zullen zijn, moesten ze iets vinden dat niet klopte. Heb je je bezorgdheid geuit? Want dat moet je zeker doen, al is het maar om gerust gesteld te worden dat toch alles in orde is. Maar ik snap wel dat jullie hierover bezorgd zijn. Moest Marnix gezond zijn geweest en nog bij jullie, hadden jullie hier waarschijnlijk niet over nagedacht en niet bij stilgestaan. Dikke knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik kan het me voorstellen dat je je over al dit soort dingen zorgen maakt. Logisch ook omdat bij Marnix dit allemaal bij z'n ziek zijn hoorde en dat heeft zo diep ingegrepen in jullie leven. Ik hoop dat de tijd jullie uiteindelijk gerust kan stellen en dat de jongens gezond hun 3de verjaardag mogen vieren. En ik ben weer eens stil gezet hóe diep de ziekte en het overlijden van jullie kind in je leven ingrijpt. Ook nu nog met dit soort dingen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Logisch dat bij alles je alarm afgaat.
    Maar mijn nichtje was ook al bijna 4 voordat haar grote fontanel gesloten was, die zag je echt nog heel lang kloppen onder haar al lange haren,kinderen zijn ook nooit gemiddelden die doen alles lekker weer op hun eigen manier... geniet maar van je jongens, elke dag is een dag meegenomen.

    BeantwoordenVerwijderen