Vannacht was geen beste nacht.
Gisteravond zijn we om negen uur al naar bed gegaan. Jur omdat hij ziek is en ik omdat ik erg moe ben. Tot half twaalf hebben we betrekkelijk goed geslapen. Daarna begon het circus. Arthur was vast van plan niet te gaan slapen en had ook last van krampjes. Dus heb ik tot half drie met hem beneden gezeten.
In de stilte van de nacht is er veel te veel ruimte voor overpeinzingen en gepieker. Daar ga ik mij niet beter van voelen.
Toen Arthur eindelijk sliep duurde het maar twintig minuten of Victor meldde zich voor de volgende voeding. Die heb ik met een fopspeen zover weten te krijgen dat we hebben kunnen wachten tot Arthur zich ook meldde. Toen ik de jongens een fles gegeven had kon ik zelf gaan slapen. Het was inmiddels vier uur in de ochtend.
Er komt vandaag dan ook niets uit mijn handen. 's Middags komt er visite en ik zou 's avonds op school gaan helpen. Dat wordt me echter veel te laat en dat red ik niet met de nachtvoeding van deze nacht. Het helpen op school moet ik dus laten voor wat het is. Jammer want ik had graag weer even mijn neus om de hoek gestoken en deelgenomen aan een sociale activiteit.
Kerst komt er snel aan en dan zijn er ook handen nodig op school dus richt ik mijn pijlen daar nu maar op.
Voor nu wacht mijn bed. En ik hoop een rustiger nacht.
Ik hoop dat je je rust krijgt!
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat je een beetje kunt rusten. heel veel liefs
BeantwoordenVerwijderenSoms overvalt mij dat waarom.
BeantwoordenVerwijderenHet valt als een strik om mij heen.
Ik kom er niet uit.
Het waarom verstikt me haast,
sluit me af,
trekt me naar beneden,
maakt me razend.
Niemand….
die het waarom kan geven.
Geen mens….
geen hogere kracht….
Elk daarom sluit me verder af.
In mijn waarom ben ik alleen.
Langzaamaan drijft de bui over.
Het waarom verliest
zijn greep over mij.
Een daarom is er niet gekomen,
maar wel…
‘hoe nu verder?’
‘wie ben ik nu?’
‘hoe ga ik nu door?’
Mijn waarom verandert
in een waartoe.
Stap voor stap
vind ik mijn weg verder
met mijn verlies en
met mijn kansen.
Niet berusting is mijn antwoord,
maar aanvaarding:
een nieuwe weg aanvaarden
en zo mijn nieuwe bestemming vinden!
Uit het boek, vingerafdruk van verdriet
Ik vond dit gedicht en moest denken aan jullie.
Vaak gaan mijn gedachten naar jullie uit.....
Heel veel liefde en kracht gewenst!
Noortje