Eigenlijk wil ik in de morgen boodschappen doen, maar ik durf niet zo goed. Waarom weet ik niet maar ik wil het dorp niet in. Jur verzorgt alle boodschappen en dat vind ik prima.
's Middags hebben we een tien minutengesprek met de juf van Olav en moet ik de deur wel uit. We gaan lopen met de tweeling en op terugweg nog even bloemen halen voor bij de urn.
Als we eenmaal onderweg zijn, vind ik het prettig om buiten te zijn. Het scheelt dat ik samen met Jur ben. Dan durf ik beter.
Als ik 's middags bezig ben met de medicijnen tegen de spruw vraagt Olav: waarom moeten de baby's kuren?
Met één zo'n vraag geeft Olav weer welk een impact de ziekte van Marnix op ons gezin heeft. Het is eigenlijk niet normaal dat Olav weet wat hij weet.
Net zoals dat voor Marnix niet normaal was. Ik zie hem nog staan met zijn handje op de Omaya zeggen: dat is een Omaya, even kusje op de Omaya geven. En dan gaf ik hem een kusje daar waar hij het hebben wilde.
Marnix' woordenschat was ook in lijn met de situatie. Woorden als bloedprikken, behandelkamer, chemo, ik heb koorts, ik ben misselijk. Buitengewoon voor een driejarige.
Olav heeft dezelfde woordenschat met nog een hele range aan medische termen erbij. En toch is hij ook heel normaal. Dat bleek wel uit het gesprek met de juf.
De reactie van de tweeling op de medicijnen is nog hetzelfde. Morgen even overleggen met de huisarts wat de mogelijkheden zijn. Wellicht kan ik iets wijzigen in de toediening. Ik had graag dat het in een oogwenk opgelost was.
Als ik 's middags bezig ben met de medicijnen tegen de spruw vraagt Olav: waarom moeten de baby's kuren?
Met één zo'n vraag geeft Olav weer welk een impact de ziekte van Marnix op ons gezin heeft. Het is eigenlijk niet normaal dat Olav weet wat hij weet.
Net zoals dat voor Marnix niet normaal was. Ik zie hem nog staan met zijn handje op de Omaya zeggen: dat is een Omaya, even kusje op de Omaya geven. En dan gaf ik hem een kusje daar waar hij het hebben wilde.
Marnix' woordenschat was ook in lijn met de situatie. Woorden als bloedprikken, behandelkamer, chemo, ik heb koorts, ik ben misselijk. Buitengewoon voor een driejarige.
Olav heeft dezelfde woordenschat met nog een hele range aan medische termen erbij. En toch is hij ook heel normaal. Dat bleek wel uit het gesprek met de juf.
De reactie van de tweeling op de medicijnen is nog hetzelfde. Morgen even overleggen met de huisarts wat de mogelijkheden zijn. Wellicht kan ik iets wijzigen in de toediening. Ik had graag dat het in een oogwenk opgelost was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten