Toch sta ik redelijk ontspannen op. Alsof ik mijn zorgen en verdriet in bed achterlaat. Vandaag ligt er iets leuks in het verschiet. De eerste wandeling met Arthur en Victor. We gaan bij een wedstrijd op de hockeyclub kijken. Het wordt voor mij zo ongeveer de eerste keer naar buiten sinds we uit het ziekenhuis zijn teruggekomen. Ik ben alleen naar een verjaardag bij de buren geweest.
Nu gaan we dus een stukje wandelen. Het voelt bijna alsof ik op schoolreisje ga.
We maken de kinderwagen in orde, reiswiegjes op het frame, lakentjes en dekentjes erin. En uiteindelijk de jongens erin. Olav vindt dat ze knuffeltjes meemoeten. Dus bij Victor wordt een schildpad neergezet en bij Arthur een olifantje. Olav is blij met en trots op zijn broers. Jur en ik vinden Olav's zorgzaamheid aandoenlijk. Olav is door de ziekte van Marnix een completer mens geworden. Hij zit op het moment goed in zijn vel.
Op de club is het gezellig, zoals altijd. We worden warm ontvangen. Na de wedstrijd krijgen we van te team de eerste hockeysticks voor Arthur en Victor. Een geweldig leuk cadeau.
De tweeling slaapt overal doorheen. Het gejuich bij doelpunten, het harde gelach en commentaar van langs de lijn en later in de kantine de harde muziek. Ze zijn niet onder de indruk. Mooi om te zien.
Vlak voor we naar huis aan valt Olav erg ongelukkig tegen de punt van een kruk. Hij huilt direct heel erg hard. Hij is met zijn voorhoofd op de punt terechtgekomen. Het is een gigantische bult geworden ondanks het koelen. Hij wil naar huis en heeft hoofdpijn.
Het is op exact dezelfde plek als waar Marnix van de zomer een bloeduitstorting had. Die bloeduitstorting luidde voor Marnix het begin van het einde in. Die bloeduitstorting was nog niet weg toen hij overleed. En nu heeft Olav een blauwe bult op dezelfde plek. Ik krijg er de kriebels van.
Thuisgekomen krijgt Olav paracetamol. Jur en ik zijn huiverig voor een hersenschudding. Het was een hele flinke klap de hij maakte.
We houden hem goed in de gaten.
Wat fijn dat naast het grote verdriet ook ruimte is voor blijdschap en gelukkig ook afleiding op de plaatsen waar je je veilig en gedragen voelt; thuis, bij de lieve mensen om jullie heen en op de club.
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk dat je weer de deur uit kunt! Echt een mijlpaal. Wat een snoesjes van kindjes hebben jullie toch. Ik heb zoveel bewondering voor jullie, ook voor de kleine Olav die toch ook nog maar zo'n klein mannetje is. Hij beleeft alles zo puur en krijgt zoveel voor zijn kiezen, daarbij is hij voor jullie een grote steun bovendien. Heel knap. Knuffel hem maar lekker nu hij zo gevallen is. Ik hoop dat de bult je niet op akelige manier aan Marnix herinnert, maar ook met de mooie herinneringen die er zoveel zijn. Bij Olav trekt het hopelijk snel bij en rent hij weer vrolijk rond met knuffels voor zijn baby broertjes.
We denken aan jullie, toen, nu en straks. Moeilijke momenten blijven komen. Bij mij roept de kleine Marnix ook een ongelooflijk respect voor het leven en dankbaarheid op voor al het goede dat we hebben. Zijn lieve persoontje zet alles weer in perspectief. Ons kind (Arthur) wordt donderdag drie. Het enige waar wij ons om hoeven te bekommeren zijn taart en cadeautjes. Het contrast is zo groot als ik aan de derde verjaardag van Marnix denk. Maar het maakt ook dat weer ons gezegend voelen en daar dank ik jullie kleine schatje voor. We steken kaarsjes voor jullie op en hopen dat de warmte jullie bereikt als het koud en eenzaam is.
Wat vervelend nou toch dat een dag met zo'n grote stap, die ook nog eens zo goed en fijn verliep, zo eindigt. En dan de lokatie van de bult....
BeantwoordenVerwijderenRespect voor jullie dappere onderneming vandaag!
L v Bracht
Je bent zo open en zo eerlijk, ik kan gewoon al je emoties voelen door de manier waarop je ons in je leven toelaat. Heel veel respect voor dit. De pijn om Marnix zijn overlijden zal nooit verdwijnen, misschien zal je het een plaatsje kunnen geven zodat je toch verder kunt met het leven, maar de pijn zal er altijd zijn. Voor anderen draait de wereld door en voor jullie zal het vaak stilstaan. Kinderen helen en dat doet Olav en de tweeling met jullie, ze helpen jullie met helen voor zover het gaat. Ik hoop dat Olav zich goed voelt na de klap die hij heeft gemaakt. Heel veel sterkte, je blijft proberen om het leven op te pakken, zo goed en zo kwaad als het kan en het moet niet gemakkelijk zijn, het moet allesbehalve gemakkelijk zijn. Veel knuffels aan jullie allen
BeantwoordenVerwijderenwat zijn er toch lieve reacties op de blogs, ik zit op het moment ook flink in de put en als ik dan die reacties lees, al zijn ze en gun ik ze Hera van harte, doet het mij toch stiekum goed, zulke lieve mensen op de aarde! ik ben voor een deel ook depri door alles wat jouw overkomt Hera, ik kan het moeilijk van me af zetten, leef erg mee! ik geniet van de foto van de twin in de wagen, wat een zegen dat jullie deze kindje kregen!! ik denk aan jullie en als het enigzins kon zou ik een stukje verdriet over nemen!
BeantwoordenVerwijderenliefs Jada
Dan wil ik, ook jou veel sterkte wensen Jada,
Verwijderenin deze moeilijke periode.
Fijn dat je uit reacties van en naar andere veel troost kan halen.
Sterkte.
Zomaar een mama.
Eindelijk, even naar buiten, even een frisse neus halen,
BeantwoordenVerwijdereneven naar jullie favoriete clubje.
En even gaat er iets mis met Olav, meteen weer denken aan en vergelijken met Marnix. Want hij had er gewoon bij moeten zijn,
ook lekker uitwaaien, in zijn Bumbapak.
De eerste stap naar buiten is gezet, hopelijk volgen er snel meer,
daar wil ik jullie heel veel sterkte bij wensen.
Zomaar een mama.