maandag 26 november 2012

Vrijdag 23 november 2012

Vandaag ontvangen we weer kraamvisite. Het blijft leuk om de mannen te laten zien. Ondanks het grote verdriet zijn we wel heel erg blij met de tweeling.

Net zoals mijn stemming varieert ook de behoefte aan visite. Bij tijd en wijle ben ik graag alleen. En op andere momenten heb ik het liefst mensen om me heen. Dat leidt mijn gedachten af en voorkomt dat ik ga piekeren.

Olav wil uit school met een vriendje spelen. Maar alleen hier thuis. En het vriendje wil het liefst bij hem thuis spelen.
We merken dat Olav heel veel belang hecht aan thuis zijn. Net als wijzelf. We zijn te veel weg geweest om vervelende redenen.
Olav vindt het jammer dat we niet meer naar het Ronald McDonaldhuis gaan, maar het ziekenhuis en het heen en weer gesleep mist hij absoluut niet.
Gelukkig is het vriendje erg begripvol als zijn moeder hem uitlegt hoe de vork in de steel zit en komt hij hier spelen. Met een zak sinterklaasverkleedkleren.
Het wordt een gezellige middag.

Jur knapt wat op maar is nog niet koortsvrij. Het duurt lang. Wellicht een weerslag van het gebeurde. Net zoals alles heeft het tijd nodig.

En zo ligt er weer een dag achter ons. Weer een dag zonder Marnix. Ik snap af en toe niet waar de tijd blijft en hoe toch mogelijk is dat het leven doorgaat. Het is de vraag of ik dat moet snappen. Er is geen noodzaak.

1 opmerking:

  1. Bid tot Jezus , Hij zal Je helpen en wellicht antwoord geven op je vragen , veel lief sLidia Hakvoort

    BeantwoordenVerwijderen