vrijdag 15 maart 2013

Maandag 11 maart 2013

Arthur gaat op controle bij de kinderarts vandaag. Het gaat goed met hem. Op keelontsteking na. De dokter kijkt hem goed na en is ook tevreden.
Victor is vandaag niet mee. Hij heeft overduidelijk het RS virus. Het zorgt ervoor dat hij flink benauwd is en met een zagend geluid ademhaalt. Ondanks het moeizame ademhalen blijft hij lachen.
Aangezien RS besmettelijk is verwacht ik dat Arthur het ook wel zal krijgen.
Nu zijn beide jongens dus ziek. Zolang ze blijven drinken en plassen maak ik me niet zoveel zorgen.

Waar het ziek zijn betreft zijn wij inmiddels behoorlijk ervaren. De gewone kwalen baren ons geen zorgen. Dat wat Arthur een week geleden liet zien wel. Omdat ik het niet kon plaatsen heb ik de dokter ingeschakeld. Wel heb ik eerst thuis geprobeerd de situatie in te schatten en dat doen wij anders dan "normale" ouders. Met onze rugzak gevuld met een overdaad aan medische kennis. In dat opzicht kun je mij wel een hypochonder noemen. Ik let op pupilreactie, kracht in ledematen, uitvalsverschijnselen en meer van dat soort dingen. Niet normaal.

De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik dat bij Marnix ook heb gedaan in aanloop naar de diagnose.
Kort daarvoor is hij twee keer achter elkaar gevallen. Zonder enige aanleiding. Het leek erop alsof iemand de stekker uit hem trok. Zonder opvangreflex met de armen, plat op zijn gezicht in de keuken.  Daarna was hij ontroostbaar. Terwijl ik hem toen op de arm had viel het mij op dat zijn pupillen abnormaal groot waren en bleven, ook toen ik met hem in een donkerder ruimte was. Toen heb ik contact gezocht met de huisartsenpost. Hij is toen nagekeken en men vermoedde een oorontsteking wat ook effect kan hebben op het evenwichtsorgaan. Met een hele dikke lip en een antibiotica kuur zijn we weer huiswaarts gegaan.
De antibiotica  kuur maakte geen verschil. Pas later wisten we waarom.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten