donderdag 7 maart 2013

Maandag 4 maart 2013

Het eerste wat ik doe als ik wakker wordt is de dokter bellen. De assistente plant direct een afspraak om ongeveer 10 uur. Geweldig.

Als we bij de dokter zijn onderzoekt ze Arthur en vraagt uitvoerig. Ze verliest daarbij niet uit het oog dat wij geemotioneerd zijn. En gestressed. En bang. En onzeker. De relatie met de huisarts is dusdanig dat alles benoemd wordt. En na het doornemen van de emotie gaat ze over op de ratio en geeft aan het niet duidelijk en zeker te weten wat er met Arthur aan de hand is. Ze verwijst ons door naar de kinderartsen in het Meander. Er is niks acuuts met Arthur en de huisarts gaat bellen voor een poliklinische afspraak. We mogen onze voorkeur voor arts uitspreken. We hebben twee artsen die op bijzondere wijze voor Marnix hebben gezorgd en die namen noemen we. Maar alle artsen uit het Meander voldoen voor ons.

Aan het einde van de middag belt de huisarts terug. Ze heeft een kinderarts getroffen maar die kon geen poli afspraak inplannen. Het gezin Lecluse is bekend en de kinderarts maakt er notitie van.

Het stemt ons gerust dat wij weten dat onze huisarts geen risico neemt. Marnix en zijn ziekte hebben ook op de huisartsen een grote impact gehad. We weten dat we serieus genomen worden en dat is voor het moment voldoende.
Wel gieren de zenuwen. Niet zozeer omdat ik bang ben voor kanker, maar wel dat er iets mis is met Arthur.
We wachten morgen af.

2 opmerkingen:

  1. Sterkte met het wachten tot de ziekenhuisafspraak.
    Ik denk aan jullie.

    Een moeder uit Nieuwegein.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach lieve mensen toch....ik begrijp jullie zenuwen heel goed! Weer wachten en onzekerheid...ik denk aan jullie en hoop dat er snel een afspraak gemaakt wordt. Beterschap voor Arthur! X linda

    BeantwoordenVerwijderen