zaterdag 23 maart 2013

Woensdag 20 maart 2013

Gisteren ben ik bij de fysiotherapeut geweest omdat mijn knie erg pijnlijk blijft.
Het is me niet meegevallen. Iets met overrekte banden en korte bovenbeenspieren. Alleen links?!
De fysiotherapeut heeft me flink zeer gedaan en het is vandaag niet veel beter.

De derde fysiotherapeut binnen een jaar. Eerst voor Marnix, toen voor Arthur en nu voor mij.

Voor Marnix heeft de fysiotherapeut niet veel heven doen. Zij heeft ons wel geholpen met de pijnlijkheid in zijn voeten. Door de chemokuur had hij zenuwpijn in zijn voeten. Door ze op een bepaalde manier neer te zetten verminderde de pijn. Vanwege die pijnlijkheid liep hij alleen maar op zijn crocsjes. Zijn rode crocsjes van Cars. Met daarin zijn kleine, oude-mannen voetjes. Die hebben we hem na zijn overlijden ook aangetrokken.

De fysiotherapeut voor Arthur geeft ons hele goede handvatten om Arthur te helpen met bewegen. Jur en ik oefenen veel met hem. En het werpt zijn vruchten af. De klachten zijn een stuk minder geworden en hij beweegt makkelijker. Hij is niet meer zo scheef. Arthur is een heel erg makkelijke baby. Waar Victor nog wel eens om aandacht of eten kan schreeuwen, blijft Arthur vaak rustig. Zuigend op zijn duim is hij snel tevreden. De makkelijkste van allemaal.

Ik hoop dat de fysiotherapeut mij vlot op weg kan helpen. Nu loop ik moeilijk en langzaam. En moeilijk is niet zo erg, maar langzaam irriteert me. Zeker met drie kinderen in huis en een zieke man. Dan ben ik liever snel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten