Wat is het heerlijk om met z'n allen in het Ronald McDonaldhuis te mogen slapen. Rond acht uur worden we wakker. Olav kruipt bij Marnix in het ledikant en samen zitten ze nog wat te keuvelen en te spelen. We kunnen rustig opstarten. We hoeven pas om half 'e'en in het ziekenhuis te zijn.
Gisteravond heeft Marnix de speeltuin bij het huis ontdekt en daar wil hij graag weer naartoe. Naar binnen en naar buiten en papa of mama loopt met hem mee. Zo is een kuur goed vol te houden.
Er komt deze ochtend al verjaarsvisite voor mij. Morgen ben ik jarig. Het is gezellig om dit in het huis te kunnen doen. Alles is aanwezig mogelijk gemaakt door sponsoren en vrijwilligers.
Als het tijd is om naar de afdeling te gaan, gaat de vistie mee. Het is voor iedereen spannend hoe de nieuwe afdeling is geworden.
Marnix' chemo wordt uiteindelijk om een uur aangehangen wat inhoudt dat we rond zeven uur weg zouden kunnen.
De hele dag overheerst de situatie rond Milla. Wanneer kiest zij haar moment om te gaan? Familie en vrienden zijn de hele dag aanwezig. De sfeer op de afdeling is veranderd. Het verdriet is tastbaar. Dit hebben we een keer eerderd meegemaakt op de afdeling. Voorafgaand aan het overlijden van Guusje, beter bekend als KanjerGuusje.
Dan besef je des te meer dat het ook jouw kind kan zijn. We zijn niet hier omdat Marnix last heeft van zweetvoeten. Hij is ziek. Erg ziek.
Vandaag een gesprek met een moeder met een dochter met leukemie. Dat staat bekend als een van de beter te behandelen kankers onder kinderen. Maar weer blijkt dat de kanker wel weg kan zijn maar dat je kind je kan ontglippen door bijkomende zaken als infecties. Vooral alle herpesvirus varianten zijn levensgevaarlijk.
Er is een jongen binnengebracht met ruim 40 graden koorts tijdens de aplasieperiode. Ook bij hem is er geen kanker meer te vinden maar het wordt heel erg spannend omdat de koorts niet wil zakken. Daarbij komt ook dat de afdeling vol ligt en hij dus op de dagbehandeling ligt te wachten tot er plaats is op een andere afdeling waar hij in isolatie opgenomen kan worden. Zijn ouders zijn inmiddels een beetje wanhopig aan het worden. Dat begrijp ik.
Rond half acht kunnen we vertrekken naar het RMcHuis. Marnix is moe van de kuur en heeft veel geslapen vandaag. Het beetje energie dat hij nog heeft gebruikt hij om te spelen. Ineens gaat de knop om en geeft hij aan naar bed te willen. Eenmaal in bed draait hij zich niet eens meer om maar is vertrokken. Lekker slapen lieverd! Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten