Marnix Lecluse: Texel

Terug van 2 nachtjes Texel bij vrienden op de boerderij.
Het was heel erg spannend om met Marnix weg te gaan. Het laatste staartje aplasie en een vreemde omgeving met veel dieren. Vooral veel gedachten aan: wat als....
Gelukkig zijn onze vrienden medisch onderlegd en daarom durfden we het aan om te gaan. Ook de gezondheidstoestand van Marnix was goed en dat wekt optimisme.

Wat hebben we het heerlijk gehad. We zijn al vaker geweest en het voelt altijd warm en welkom om op de boerderij te komen.
We hebben geslapen in een oude woonwagen die helemaal gerestaureerd is als gastenverblijf. Als het om wat voor reden dan ook niet zou gaan mochten we dat aangeven en bij onze vrienden in het woonhuis logeren. Dan zouden zij met hun jongens in de woonwagen gaan. Het was niet nodig. Olav en marnix pasten zich naadloos aan. Vooral de dieren vond Marnix geweldig. Zo mooi om te zien. De geitlammetjes de fles geven vond hij heel spannend maar wilde er wel graag bij zijn. De hond kon niet voorbij lopen zonder dat Marnix daar achter aan ging.
Olav vond de dieren wel oké maar de zoon van onze vrienden, die 3 maanden jonger is dan Olav was helemaal de bom. Ze sluiten naadloos bij elkaar aan. Bij binnenkomst sloeg Olav zijn arm om de schouder van zijn vriend en vertelt hem dat Marnix een hersentumor heeft. Kinderen zijn onbevangen en eerlijk in deze zaken. Daarna werd er eigenlijk niet meer over gesproken en hebben de jongens veel in een caravan gespeeld en met Olav's spelcomputer.

Jur en ik zijn daar wel even tot rust gekomen. Uit het ritme van alledag, in een totaal andere omgeving zonder tv en internet. Het was een rust die we al een poos niet meer hadden gehad maar die we wel nodig hadden. We zijn er niet op uit geweest. De jongens wilden spelen en dat vinden we belangrijk. Jur heeft zelfs zitten kleien.
De vrijheid en rust die we daar vinden past mij ook wel. Ik ben iemand die graag mensen om zich heen heeft, maar even een paar dagen niet vind ik ook heerlijk. We konden zo ver en vrij kijken dat we Olav eindelijk het begrip "horizon" hebben kunnen uitleggen. Dat voelt als vakantie en als rijkdom.

Van alle buitenlucht kregen de jongens eetlust. Marnix wil op het moment eigenlijk alleen maar kroepoek en kaas en dat heeft hij dan ook behoorlijk veel gegeten. Olav at tegen de klippen op. Normaal neemt hij de tijd voor het eten maar nu was het bord zo leeg.
Het heeft ons allemaal goed gedaan.

Maandagmorgen zijn we terug gegaan. Voor een onderzoek in het AMC. We hadden graag langer gebleven.

Heel erg bedankt, Gastgezin!!!