Om half twaalf moeten we in het AMC zijn. Dus de ochtend staat in het teken van koffers pakken. We gaan met het hele gezin en daar moeten dus ook spullen voor mee.
Omdat de "korte" kuur gepland staat hopen we dat we Marnix mee mogen nemen naar het Ronald McDonald huis. Dus pak ik voor dat geval ook in.
We krijgen bevestiging dat er een kamer voor ons is als we al in de auto zitten.
Het is de eerste opname op de nieuwe afdeling. We zijn heel nieuwsgierig naar hoe het zal zijn.
Helaas liggen we weer op een gedeelde kamer. Zonder respectloos te willen zijn: ik ben dat wel zo vreselijk zat. Zeker op deze afdeling heb je genoeg aan je eigen zorgen. Dat vindt eigenlijk iedere ouder.
Het ouderbed is anderhalve meter van het toilet, met licht op sensorbediening. De medepatient loopt af en aan naar het toilet dus ook 's nachts. Dan ligt of Jur of ik vol in het licht. Er is geen gordijn om een beetje privacy te creeeren. Ik hoop zo dat we naar het Ronald McDonaldhuis mogen en kunnen.
Als de andere patient met bed en al de kamer af moet, dan moet Marnix tegen de muur geklapt worden, anders past het niet. Het ziet er allemaal schitterend uit maar wij krijgen het idee dat het niet door mensen uit de praktijk is ontworpen. Er zitten praktisch veel haken en ogen aan de nieuwe afdeling.
Vandaag zijn ook alle kamers bezet. Letterlijk alle.
Er wordt een meisje van 20 maanden binnengebracht, Milla, vanaf de ic. Het is dat er 's middags een patient ontslagen is anders was er geen plek voor haar geweest. En dat terwijl Milla hiernaartoe komt om te overlijden. Helaas. Wat een verdriet weer. Het is direct merkbaar op de afdeling. Onder het personeel en de ouders.
Milla is het traject ingegaan met een behoorlijk gunstige prognose en ondanks alles gaat ze het niet halen. De zoveelste. Dit komt binnen en hard ook. Ons hart en ons medeleven gaan uit naar haar ouders en naasten.
Gelukkig mogen wij naar het Ronald McDonaldhuis. Gewoon met zijn allen.
Het zijn dat soort dingen die zo waardevol zijn. We hoeven morgen pas op zijn vroegst om half een op de afdeling te zijn.
Omdat Marnix 's middags lang geslapen heeft, heeft hij nog genoeg energie om in de speeltuin te spelen. Ik geniet met volle teugen van mijn kind en de avondzon. Een moment van bezinning en relativering;
Waar gaat het nou eigenlijk allemaal om?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten