Door het overlijden van Milla heb ik heel erg slecht geslapen. Als ik de emoties van de vorige dag terughaal in mijn hoofd word ik misselijk. Alsof er iemand in mijn maag knijpt. Gelukkig praten Jur en ik er veel over.
Dit soort grote zaken alleen verwerken gaat niet.
Vandaag is een kuurdag uit het boekje. Ik meld me om half tien met Marnix op de dagbehandeling en bijna direct wordt de chemo aangehangen. Ook de chemo voor in zijn hoofd is al boven en die handeling wordt vlot uitgevoerd. Marnix valt al snel in slaap en drie en een half uur later kunnen we terug naar het Ronald McDonaldhuis. Daar brengen we de middag gemoedelijk door. Jur doet boodschappen, Marnix valt in slaap op de bank. De dag glijdt in een rustig tempo voorbij. Olav speelt op de spelcomputer en heeft niet eens in de gaten dat Marnix al klaar is voor vandaag.
We genieten van de aardbeien en het avondeten dat voor ons is meegebracht door de visite van gisteren. Ook al zijn we niet thuis, we koesteren de rijkdom die we wél hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten