Vanmorgen worden we gewekt door een braakfontein van Marnix. Dat doet mijn moederhart zeer. Hij is er erg overstuur van. Jammer, het ging de afgelopen dagen redelijk om hem dan weer zo te zien is triest.
Als het braken eenmaal achter de rug is voelt Marnix zich snel weer in orde. Hij is het dan echt kwijt.
Wonder boven wonder is de sonde met al het braken blijven zitten. Marnix heeft precisiebraken tot een nieuwe kunst verheven. Toch zal de sonde morgen of overmorgen vervangen moeten worden. Hij zit al een aantal weken en heeft zijn beste tijd gehad. Hij heeft de neiging te verstoppen en dat is geen pretje.
Jur gaat vanmorgen bloedprikken met Marnix. Dat verloopt allemaal soepel. Nu wachten op de uitslag. Moeten we nog een transfusie of kruipt hij alweer uit het dal? We horen het vanmiddag.
Marnix zijn energielevel is wel weer een stukje hoger dan gisteren. Het weer is goed en hij scharrelt lekker in de tuin rond en eet zelfs wat. Ook is hij lekker ondeugend. Dat glimmen zijn oogjes en komt er een brede grijns op zijn gezicht. Machtig mooi om te zien.
Vanaf drie uur kan er gebeld worden en ik zit te staren naar de telefoon. Pas na vier uur wordt er gebeld. Door een van mijn favoriete seniorverpleegkundigen. De bloedwaarden laten zien dat Marnix nog steeds in aplasie is, maar op de terugweg. Zijn Hb is 5.3 dus geen transfusie. De ondergrens daarvoor is 5.0
Zijn trombocyten (bloedplaatjes) zijn 87. Normaalwaarde 350 of hoger. De waarde die Marnix nu heeft geeft aan dat er wel wat stolling is. Prettig want hij heeft al sinds gisteren een langzaam lopende bloedneus. Ik heb al een paar stolsels gezien en dat past bij de wat hogere waarde van de trombocyten. Als hij te laag in zijn waardes zit, is zo'n bloedneus niet te stelpen en moet er medisch ingegrepen worden. Ook dat hoeft niet nu. Al met al is het stijgende bloedbeeld een goede voorbode voor ons tripje naar Texel. Dat kan gewoon doorgaan! We hebben er zin in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten