Vandaag weer even een tussenstand voor Marnix voor wat betreft zijn bloedwaarden.
Jur gaat 's morgens met hem op pad. Marnix vindt het helemaal niet erg om naar het ziekenhuis te gaan ook al weet hij wat er gaat gebeuren en hij vindt bloedprikken echt niet fijn. "Doet een beetje zeer" zegt hij steevast bij thuiskomst. Dapper menneke.
Ik ben alvast druk om dingen in orde te maken voor het feest van zondag. We hebben er heel veel zin in. Mochten we mensen vergeten zijn uit te nodigen, beschouw dit bericht dan als uitnodiging en bel of mail even voor meer details.
De zwangerschap verloopt voor mij redelijk vlekkeloos. Geen last van bekende kwaaltjes. Gevoelsmatig loop ik nu op het eind van een eenlingzwangerschap en ik moet nog 15 weken. Mijn energielevel daalt per dag. Alleen in de ochtend ben ik productief. Dat vind ik wel moeilijk, mijzelf matigen is niet mijn sterkste kant. Deze zwangerschap is een stuk belastender dan de vorige twee zwangerschappen. Ik vind het heel bijzonder om dit mee te mogen maken.
Om kwart over drie worden de bloeduitslagen doorgebeld. Het is niet te geleoven maar Marnix heeft een Hb van 8.0 Die score hebben we nog niet eerder voorbij horen komen. De oncologisch olympiade voor bloeduitslagen heeft Marnix vandaag gewonnen. Goud op alle onderdelen. Hij is uit aplasie. Alleen de weerstandswaarden zitten nog een fractie onder het "normaal" maar hij heeft nog anderhalve week voor we weer gaan kuren. Ik ben lyrisch over deze waarden. Zo goed als normaal. Wauw. Zijn beenmerg functioneert weer naar behoren binnen een zeer acceptabele termijn. Dus nog geen beenmergstimulerende injecties. Net zoals met bijna alles wat Marnix doet: zelluf doen!
Op naar een leuk feestje zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten