Vandaag een betrekkelijk rustige dag. Wel weer spannend omdat de bloedwaarden bepaald gaan worden.
Marnix heeft goede zin. Hij wil de scheenbeschermers van Olav aan met daaronder zijn cars-crocs en het ensemble wordt afgemaakt met een zwarte muts en een zonnebril. Het is hilarisch om te zien. Marnix heeft een sterke voorkeur als het om kleren gaat. Dat in tegenstelling tot zijn broer. Die kan ik aantrekken wat ik wil.
's Morgens ligt Marnix even lekker bij mij op schoot uit zijn beker te lurken met zijn oogjes dicht. Vinden we alletwee heel prettig. Als ik naar hem kijk zie ik hele korte, nieuwe wimperharen. En bij verder kijken zie ik dat er nieuw haar op zijn hoofd begint te groeien. Hij is verre van kaal maar heeft een uitgedund bosje met nog wat voorzichtige krullen. Ik snap zelf niet hoe het kan, maar er komt nieuw haar! Het raakte me diep toen zijn laatste wimperhaar was uitgevallen en nu komen ze weer terug. Daar ben ik heel blij mee.
's Middags krijgen we de bloeduitslagen. Hij zit in het laatste staartje van de aplasie. Dat hadden we niet durven hopen. Zo snel erin en zo snel eruit. Dit is wel het beeld wat we verwachten bij de kuur die hij heeft gehad.
Voor de duidelijkheid, Marnix kuurt in een a,a,b, ritme. Twee keer kuur a en een keer kuur b. Van de a kuur herstelt hij behoorlijk snel. Van de b kuur is hij veel langer in aplasie.
Praktisch gezien houdt een snel herstel in dat hij kan stoppen met de anti biotica's waardoor de ergste misselijkheid weg gaat. We kunnen weer visite ontvangen en we kunnen met hem op stap. Boodschappen doen vindt hij al een uitje.
We hebben dus nog goed anderhalve week om weer "normaal" te doen.
De medicijnen blijven een uitdaging. Vanavond was ik te snel en naast de medicatie braakte hij ook de sonde eruit. Jammer, want dat scheelt hem ruim 700 kcal in de nacht en de sonde moet opnieuw ingebracht worden, geen feestje. Wat ook jammer was, was dat hij bij zijn grootste vriend op de arm braakte waardoor die gelijk schone kleren kon gaan aantrekken. Ik hoop dat hij niet dusdanig geschrokken is dat hij terughoudend wordt in spelen met Marnix. En ook al kun je er als moeder weinig aan doen, je schaamt je toch.
Morgenochtend direct de thuiszorg bellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten