Maandag 5 maart 2012

Gisteravond werden we gebeld door een verpleegster van F8Noord. Zij heeft vrijdagmiddag toegezegd dat het recept voor het natrium naar de apotheek gefaxed zou worden. Zoals zaterdag bij ons bekend werd, is dat niet gebeurd. Zij begon gisteravond aan haar dienst en zag het recept liggen, niet gefaxed terwijl zij het wel aan de arts verzocht had. Ze belt om te vragen hoe we het weekend doorgekomen waren en om haar excuses te maken. Ik vind de opvolging die zij hieraan geeft bewonderenswaardig. Ook zij is afhankelijk van de daden van de arts maar ze haalt wel de kastanjes uit het vuur voor die betreffende arts.

Bekomen van het overweldigende concert van gisteren. Er zijn geen woorden die op een juiste manier beschrijven welke emoties er gisteren om de hoek kwamen kijken. De reacties op Facebook zijn hartverwarmend. Dat was ook de overheersende stemming die er gisteren hing.

Met Marnix gaat het vandaag bijzonder goed. Hij is vrolijk, levendig en ondeugend. Oh ja, heel verontwaardigd als hem iets verboden wordt. Een echte peuter. Zoals het hoort.
Ik hoop dat morgen blijkt dat hij uit aplasie is. Dan wordt onze actieradius een stuk groter. En de anti biotica kunnen dan gestopt worden waardoor hij waarschijnlijk weer gaat eten.
Morgenochtend uitje naar het Meander om dus bloed te laten prikken. Ze kennen ons daar inmiddels, we hoeven eigenlijk nooit te wachten.

Ondanks alles wat er speelt hebben Jur en ik een kinderwens. Die spreken we ook hardop uit. En wat te verwachten viel; iedereen heeft daar een mening over. Heel menselijk. Wat ons echter verbaasd is dat mensen aan hun mening een waarde-oordeel hangen.
Een tweetal reacties die bij mij voor verontwaardiging hebben gezorgd:
"ik zou nooit een kind kunnen vervangen"
"ik zou dat nooit doen, niet in deze situatie"

Ten eerste, we hebben 2 kinderen. Ik zou niet weten wat er vervangen moest worden.
Ten tweede, graag zou ik advies ontvangen van ouders in hetzelfde schuitje. Dus jonge ouders met 2 kinderen waarvan er één ernstig ziek. En met een kinderwens, die wellicht nu vervuld is, of niet.
Waar wij nu zijn, emotioneel gezien, is het behoorlijk donker. Nieuw leven brengt nieuw licht. Als we ergens behoefte aan hebben dan is het blijdschap.
Dus mocht je een mening hebben over onze kinderwens, bedenk dan of deze van enige waarde kan zijn voor ons, alvorens je mening te uiten. En oordeel niet. Niks is wat het lijkt.

Graag wil ik, zeker in deze kwestie nogmaals het verhaal plaatsen dat de vader van Kanjerguusje heeft gedeeld op zijn blog. De korte versie:
Een man en zijn zoon zijn op reis. Zij hebben een ezel bij zich en de zoon zit op de ezel.
Een voorbijganger zegt: zie dat. De jeugd van vandaag, laat zijn oude vader lopen en zit zelf prinsheerlijk op die ezel.
De jongen schaamt zich en stapt af om zijn vader op de ezel te laten rijden.
Een voorbijganger zegt: dat is niet netjes, die vader laat zijn zoon lopen en zit zelf lui op die ezel.
Vader en zoon besluiten samen op de ezel verder te gaan.
Een voorbijganger zegt: wat een dierenbeulen, ze zijn samen veel te zwaar voor die ezel. Dat is zielig.
Vader en zoon weten het ook niet meer en besluiten samen met de ezel te gaan lopen.
Een voorbijganger zegt: wat een uilskuikens, hebben ze een ezel, gaan ze ernaast lopen.

Moraal van dit verhaal: volg je hart! Er is altijd iemand die het anders zou doen.



Marnix is verontwaardigd omdat hem iets verboden is.