Na deze week en vorige week alle dagen in het ziekenhuis te zijn geweest hopen we vandaag op een dag thuis. Geen ziekenhuis, geen behandelingen, geen gezinsopdeling.
Vandaag viert Olav zijn verjaardag op school. Gelukkig hangt hij niet aan uitgebreide traktaties. Mijn hoofd staat er namelijk niet naar. Dus een kant-en-klare traktatie gekocht, in een gezellig mandje gedaan en uitdelen maar. De juf maakt foto's op school. Erg fijn en lief. School vangt Olav meer dan goed op. Het scheelt ook dat Olav heel veel mensen kent. Voordat Marnix ziek werd was ik gastouder, overblijfmoeder en lid van de ouderraad. Dat helpt wel. We zijn blij met de school waar hij naar toe gaat. Dikke pluim voor 't Blokhuus.
Bij de post zit een verjaardagskaart met geld. 's Middags neem ik Olav mee naar een winkel waar ze ook speelgoed verkopen. Hij kiest iets moois uit van Cars 2. Cars 1 is natuurlijk niet leuk meer. Onderweg een moeilijk gesprek met Olav gehad. Waarom komen opa en oma niet meer? Het viel me zwaar, het was een gesprek wat ik niet wilde voeren maar door de situatie was ik wel genoodzaakt om het te voeren. Olav begrijpt het. Ik niet merk ik.
Marnix heeft een goede dag. De vermoeidheid komt eruit en hij slaapt van half 2 tot kwart over 5. Het medicijnen ritueel verloopt soepel vandaag. Hij is niet meer misselijk. We merken alleen dat de geuren van het avondeten hem misselijk maken en aan tafel zakt hij dan ook in. Als de jongens van tafel mogen leeft hij weer op. Moeilijk want het is niet wenselijk tegen over Olav om tegen Marnix te zeggen dat hij niet aan tafel hoeft. Marnix hoeft ook niet zijn bord leeg te eten om een toetje te krijgen. Olav moet dat wel. Hij accepteert het. We vragen veel van hem. In ogenschijnlijk kleine dingen, maar voor een kind van 5, morgen 6, is het veel.
Jur is vandaag ziek, ik nog een beetje. Jur valt met koorts op de bank in slaap en om elf uur is hij van de bank naar het bed verhuisd.
Morgen de échte verjaardag van onze oudste!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten