Zondag 18 maart 2012

Wat een nacht. Om half één 's nachts komen onze buren thuis en vinden dat een geschikte tijd om de buurvrouw te leren achteruit in te parkeren met gesproken begeleiding van de buurman. Onder ons slaapkamerraam. Was het daar maar bij gebleven. Eigenlijk aansluitend wordt er verderop in de straat een meute pubers (of adolescenten) losgelaten na een gezellig samenzijn. Dit gaat gepaard met een hoop geschreeuw en wildplassen in het weiland. Wat een feestje. Om ongeveer één uur keert de rust weer, maar dan zijn we al wakker. Ik heb veel moeite om de slaap weer te vatten. Als dat uiteindelijk lukt wordt Marnix rond vier uur wakker en is tot half zes bezig om weer in slaap te vallen. Ik ben in totaal vijf keer bij hem. Mooiste moment van de nacht is als ik op zijn kamer kom en hij zijn hand boven het dekbed uitsteekt, ik denk dat hij zich zeer heeft gedaan en hem een kus geef. Zit er een dikke purk aan mijn bovenlip. Hij wilde graag een doekje maar ik begreep hem verkeerd. Moederliefde gaat ver.

Gelukkig laat Jur mij tot tien uur liggen. Ik heb het nodig. We hebben een rustige morgen. Na lunchtijd vertrekken we naar de hockeyclub. Een uitje dat we allemaal erg leuk vinden. Het is er druk en Marnix krijgt aandacht genoeg. Marnix wil alleen hockeyen. Met stick en bal. Heel erg leuk om te zien. Als Jur aan het hockeyen is praat ik bij met de mensen die ik daar tref.  Dat doet mij goed.
Helaas is Marnix het na één helft zat en vertrek ik met hem naar huis. Thuisgekomen kan hij de wereld weer aan en gaat druk aan het spelen. Leuk.
Later wordt Olav teruggebracht door een vriendin en haar dochter en ze blijven gezellig thee drinken. De vermoeidheid wint het van Marnix en hij gaat nog even een uurtje slapen. Als hij wakker wordt is hij misselijk en slaapt op de bank verder. Natuurlijk maken wij ons gelijk zorgen. Medicijnen tegen de misselijkheid erin en Marnix blijft maar slapen. Rond etenstijd wordt hij wakker en is weer helemaal het mannetje. Alleen moe, daar werken wij niet meer mee. Direct grotere zorgen.
Na het eten gaat Jur met Olav naar het station in Amersfoort om treinen te kijken en ik ga met Marnix in bad. Gezellig.
Als we de jongens naar bed brengen helpt Olav sinds kort met de sonde. Als alles eenmaal is aangesloten kruipt Olav over zijn broer heen en volgt de voeding tot die in Marnix' neus verdwijnt. Dat wordt dan ook luid geroepen: het loopt nu je neus in Marnix! Eet smakelijk!
Erg vermakelijk. Daarna geven ze elkaar een kus en wensen elkaar welterusten. Ben erg trots op de boys!

Waarom weet ik niet maar mijn gevoel zegt me dat ik Olav morgen mee wil hebben om Marnix naar het ziekenhuis te brengen. Olav wil dat ook graag dus dat gaan we doen.
En nu naar bed. Hopen dat de rijlessen van de buurvrouw geen vast ritueel worden.

P.S.
Er konden geen reacties op het blog geplaatst worden, die instelling heb ik veranderd. Vanaf nu kan het wel.