Bijtijds uit bed, we willen naar het ziekenhuis. Er staat file op de A1. Verrassing, ik zou liegen als ik zou zeggen dat dat zo was.
We gaan eerst naar de apotheek. Ik moet zeker weten of de recepten vanuit Amsterdam gefaxed zijn. dat blijkt zo te zijn, ze zijn er in de apotheek nog druk mee. Ik ga ze vanmiddag wel ophalen, ik moets alleen weten dat de medicijnen er zouden zijn.
We bellen met Jur en geven aan dat we eraan komen. Geschatte aankomsttijd tien uur. Keurig om tien voor tien rijden we de parkeergarage binnen. Fijn.
Als we op de afdeling komen duurt het niet lang of de laatste chemo wordt aangehangen. Eerder dan we dachten. Ook wordt vlot daarna de Omaya aangeprikt waardoor we alleen nog hoeven wachten op het inlopen van de chemo. Uiteindelijk zit die er om kwart over één in. Maar dan slaapt Marnix. We besluiten hem even te laten liggen. Hij heeft het nodig. Maar alsof Marnix het voelt, hij wordt wakker. Jur en ik pakken in (erg snel) en we vertrekken. Jippie, het zit er weer op. Naar huis.
We kunnen vlot doorrijden en voor drie uur rijden we het dorp binnen. dat voelt altijd goed.
Marnix voelt zich ook beter thuis en maakt in een half uurtje vier luiers vol. Het zat hem dwars.
We gaan nog even een ijsje eten met de buurvrouwen en na het eten zakt Marnix in. Hij is echt heel moe en wil graag naar bed. Hij slaapt zo.
Jur en ik hebben een rustige avond samen. Om tien zakken ook mijn luikjes en ga ik naar bed. Morgen weer een nieuwe dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten