Vanmorgen rond 7 uur werden de jongens wakker. Marnix voelde zich niet heel erg goed en had moeite met de medicatie. Hij werd behoorlijk misselijk. Gelukkig ontfermt zijn grote broer zich tegenwoordig over hem. Zaten ze samen op het kleed. Tegen elkaar aan. Olav deed heel erg zijn best om Marnix te troosten. Heel erg aandoenlijk. Uit deze nare situatie komt wel wat goeds. Olav leert empatisch te zijn. Het doet hem verdriet dat Marnix zo ziek is. Hij kan er inmiddels goed over praten.
Marnix is de hele dag als Bumba verkleed gegaan. Het pakje is zo zacht dat je hem het liefst de hele dag aait en knuffelt. Gek genoeg wil hij spelen.
Vanmorgen gebeurde er bij de apotheek waar ik al bang voor was; geen recept voor het natriumsupplement. Aan de balie bij de apotheek direct het AMC gebeld. Daar ging iets mis met doorverbinden dus heb ik een hele poos in de wacht gehangen zonder resultaat. Ondertussen vluchtig met de apotheker overlegd en die vertelde dat wanneer het AMC nu een recept zou sturen, de apotheek mij niet van dienst kon zijn omdat die specifieke oplossing niet op voorraad is. Jammer. Een van de weinige keren dat ik een lelijk woord uitte.
Thuisgekomen heb ik het Meander ziekenhuis in Amersfoort gebeld. Zonder verdere uitleg kon ik 3 verpakkingen komen halen. Marnix mee. Het is wel goed voor hem om eens mee te gaan naar het ziekenhuis zonder dat er iets "gebeurt". Geen onderzoek, opname of behandeling. Hij had geen moeite met naar het ziekenhuis gaan. Deed zijn jas uit op de verpleegsterspost, klom op een stoel aan tafel waar een bord met bestek stond en zei: "mama, kroket graag, ja" Toen ik zei dat het tijd werd om naar huis te gaan had hij daar geen zin. Het doet me goed dat hij het Meander niet associeert met vervelende gebeurtenissen.
Thuisgekomen is hij op de bank in slaap gevallen. Minder lang dan voorgaande dagen. Voor het eten nog even in de speeltuin gespeeld met Jur. Avondeten is en blijft moeizaam. Hij eet helemaal niks en wordt nog steeds erg misselijk aan tafel. Iedere avond scheppen we gewoon voor hem op, maar van de lucht wordt hij echt erg misselijk. Vanavond hebben we halverwege de maaltijd zijn bordje weggehaald en de opluchting was van zijn gezichtje te lezen.
Het blijft zoeken naar de juiste manier van omgaan met deze situatie. En een makkelijke zoektocht is het niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten